یادداشت امروز / پرواز «ماهی ها» را به خاطر بسپار؛ غواص هایی که مثل باران آمدند…

مردان بزرگ، خالقان معجزه های ماندگارند. به شهیدان نگاه کنید که چه می کنند. ببینید چگونه، زمین و مردمانش را به قرار عاشقی باز می گردانند؟ یادمان نرفته است غبار هایی که به غفلت بر می خیزد و بر دل می نشیند اما آمدن شهیدان مثل باران می شوید همه غبار ها را، غفلت ها را دو سال پیش بود که آمدند غواص های عملیات کربلای ۴٫ آمدند و با رساترین فریاد گفتند کربلای ۴ نه تنها شکست نخورد که از جمله پیروز ترین عملیات ها بود که هنوز هم ادامه دارد.آمدند و به تفکر برانگیز ترین شکل گفتند اگر اراده ها را خدایی کنیم با دست بسته هم می توان قفل های بسته را باز کرد. می شود معبر های قفل شده را باز کرد. می شود گره های کور شده را هم با سرانگشتان بینا، گشود. می شود از راه حلال از دیوار تحریم ها عبور کرد. می شود اعجاز را برای مردمان  این عصر و این نسل چنان ترجمه کرد که چشم قرن چهاردهم هجری شمسی و پانزدهم هجری قمری و حتی  هزاره سوم میلادی، روشن شود. دو سال پیش آمدند و ما را دو قرن، بزرگی بخشیدند تا ما را به اعجاز شهادت مومن کنند و ا… و اکبر که چه بیداری ای به چشم ها بخشیدند. آمدند و یک ملت به احترام شان برخاست و «الف» ایران، به عزت تا آسمان قد کشید و «ن» ایران به اندازه همه همه دریا ها وسعت یافت و ما دیدیم این اقیانوس آرام، به قدوم شهدا چقدر موج می آفریند.
دو سال پیش بود که آمدند غواص های کربلای ۴٫ همان ها که وقتی رفتند ، شاید خیلی ها هم خبر نشدند. حتی خیلی ها نبودند که خبر شوند اما آمدن شان، همه عالم و آدم را چنان خبر کرد که بی خبری نماند. در قدم شان کسانی به عشق برخاستند که شناسنامه ها هم تولد شان را سال ها بعد جنگ نوشتند اما به مدد اعجاز شهدا، چشم به شهود باز کردند . خیلی ها که در زمان جنگ، چشم می بستند بر حقیقت ها و واقعیت ها، این بار چشم شان به اشک شسته شد در آمدن سند های حقانیت ایران. من حتی مرده های حیات یافته دل هایی را سراغ دارم که رفتن شهدا احیا شان نکرد اما این آمدن، اما با دست بسته آمدن، آن ها را هم احیا کرد تا به حرمت حیای اهل بیت شهادت، زندگی خود را به حیا، متبرک کنند.
دو سال پیش آمدند تا کوچه ها دوباره عطر شهید بگیرد و کام ها از شهد ایمان سرشار شوند و دوباره ما را سرخط خدا قرار دهند. یادمان هست دوسال پیش مثل این روزها را که شهدا با دست های بسته آمدند اما هنرمندان، به نهضتی دست آن ها شدند و صدها طرح زدند تا طرحی نو در نگاه ما رقم خورد و دیده ها را به جور دیگر دیدن و زیبا دیدن، بکشاند تا زیبایی ایمان؛ جهان را شکوهی صد چندان بخشد….