یادداشت: مهربانی های مرد می خواست زنش را بکشد!

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / مهربانی، معجزه ای اعجاز آفرین است. یعنی نه تنها خود، معجزه است که اعجازهای پر شماری را در پی دارد از جمله، نفرت ها را به دوستی و قهر را به مهر تبدیل می کند. جنگ ها را فرو می نشاند و به جایش بنای صلح پی می افکند. مردمان را نه تنها به بخشیدن خطای یکدیگر که به فراموشی آن هم می رساند. این کیمیا را باید قدر دانست تا “مسِ وجود” ما و رفتار ما را “زر” کند. این را در جغرافیای خانه می توان آزمود و به جغرافیای جامعه، تسری داد و جهان را نیز از این زاویه دید که هر کس نگاهی چنین یافت، به بهشت هزار فرسنگ نزدیک شد و از دوزخ دو هزار فرسنگ فاصله گرفت. چندی پیش داستانی در این باره می خواندم که عجیب به دل می نشست. به هر حال ما ملت مثل ها و مثال ها هستیم. قوم شعر و ضرب المثل و ظرافت های گفتاری. برای بیان مقصود هم کنایه و استعاره را در کلام می نشانیم تا اثر بیشتر بگذارد. آن ماجرا از این قرار بود که؛ فردى ازدواج کرد و به خانه جدید رفت ولی هرگز نمی توانست با همسر خود کنار بیاید. آنها هر روز با هم جروبحث می کردند.
روزی نزد داروسازی قدیمی رفت واز او تقاضا کرد سمی بدهد تا بتواند با آن همسر خود را بکشد. داروساز گفت : اگر سمی قوی به تو بدهم که همسرت فورأ کشته شود همه به تو شک می کنند پس سم ضعیفی می دهم که هر روز در خوراک او بریزی و کم کم اورا از پای درآورى و توصیه کرد دراین مدت تامی توانی به همسرت مهربانی کن تاپس از مردن او کسی به تو شک نکند. فرد معجون را گرفت و به توصیه های داروساز عمل کرد. هفته ها گذشت، مهربانی او کار خود را کرد و اخلاق همسر را تغییر داد
تا آنجا که او نزد داروساز رفت و گفت: من او را به قدر مادرم دوست دارم و دیگر دلم نمی خواهد او بمیرد. دارویی بده تا سم را از بدن او خارج کند.
داروساز لبخندی زد و گفت: آنجه به تو دادم سم نبود. سم در ذهن خود تو بود و حالا با مهر و محبت آن سم از ذهنت بیرون رفته است. مهربانی موثرترین معجونیست که به صورت تضمینی نفرت و خشم را نابود می کند . زندگی ها را از نو می سازد. واقعا هم چنین است و راه اصلاح رفتار ها هم همین است. اگر به تقویم زندگی مردم نگاهی مطالعه گرانه داشته باشیم خواهیم دید که بیشتر اختلاف ها در سال های اول زندگی است.
وقتی که نه به شناخت هم رسیده ایم و نه یاد گرفته ایم از اعجاز مهربانی بهره گیریم. عشق های اولیه که به چند روز مثل آتش فرو می نشیند و غبار توهم هم از میان می رود و واقعیت ها و اختلاف سلایق، خود را نشان می دهد آن وقت است که شکاف ها چنان عمیق می شود که راهی برای ترمیم باقی نمی ماند. نتیجه این می شود که آمار طلاق در همان سال های اولیه چند برابر سال های بعد است. اما وقتی به مهربانی، فرصت می دهیم، سنگ های لرزان بنای زندگی را به ملات محبت، استحکام می بخشد و نگاه ها را واقع بین و حقیقت خواه می کند تا نتیجه بشود همانی که در آن داستان خواندیم. بیاییم به خود فرصت مهربانی بدهیم. نتیجه برای همه خوب تر از خوب خواهد بود، مطمئن باشیم.