یادداشت: فرمان عشق است تکلیف رمضان

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / اگر نگاه به تکلُف داشته باشیم، سخت می گذرد همه امور. لب هایت به خشکی، ترک برمی دارد و می شود مثل کویری که دیری است در حسرت آب، می سوزد. فشار گرسنگی و تشنگی، خط بر پیشانی ات می اندازد و می شود شبیه دفتر مشقی که کودکی، ناشکیبا و بی توجه نوشته باشد اما اگر توجه در دیده بنشیند و نه به تکلُف که به حکم “تکلیفِ عشق”، آن وقت از لب های ترک خورده هم چشمه، چشمه، شور خواهد تراوید و کویر هم به شکوفه برخواهد خاست و پیشانی، بوسه گاه خدا خواهد شد به سجده شکر که اهلِ عشق را، تکلیف نه تنها سنگین بار نمی کند که با سبکبالی به پرواز هم در می آورد. چقدر زیباست رابطه انسان با رمضان الکریم از نگاه مولوی بزرگ که به درک عید رسیده است در لحظه، لحظه این ماه که ملکوت بیش از همیشه به ملک نزدیک است و مردم و ملائک، بیش از همیشه، نفس در نفس، عطر خلوص می پراکنند. مولانا، نه تنها رمضان را عید می داند و عیدانه می خواهد که کلید قفل و راز گشایش دروازه های ملکوت را هم در همین ایام می داند؛
آمد رمضان و عید با ماست
قفل آمد و آن کلید با ماست
و به یک راز میان بستن و گشوده را رمز گشایی می کند تا به نتیجه آن نیز، دیده روشن کنیم؛
بربست دهان و دیده بگشاد
وان نور که دیده دید با ماست
شهر ا… را هم فرصتی سعد و ظرفیت ساز می بیند که غبار از دل بر می گیرد و دیده را نیز توان بهتر دیدن می بخشد و به فیض درک محضر حضرت خالق توجه می دهد که؛
آمد رمضان به خدمت دل
وان کس که دل آفرید با ماست
و چون حضرت دل آفرین با ماست، پس جزجلوه های رحمان و رحیم و فراوانی رحمت نمی توان دید و رنجی نمی توان برد که عشق را راحتی فراوان است و آنچه گاه رنج می نماید، خط سیری است که ما را به داشته ها مان برساند؛
در روزه اگر پدید شد رنج
گنج دل ناپدید با ماست
گنج هایی که نه تنها شکرانه امروز که هزینه ابدیت انسان را هم تامین می کند و در همین دوران زیست کوتاه این جهانی هم جویبار در جویبار، جاری می کند تا جان و دل پاک کنیم و روح خویش تعالی بخشیم؛
کردیم ز روزه جان و دل پاک
هر چند تن پلید با ماست
رمضان را، روزه را، راز داری سحر را، زلالی افطار را، قدر باید دانست و بیش از همیشه باید به خویش پرداخت که این ضرورت خدا شناسی است و مقدمه عاشقی که امام عارفان و شهید رمضان، مولا علی علیه السلام، می فرمایند: من عرف نفسه، فقد عرفه ربه؛
روزه به زبان حال گوید
کم شو که همه مرید با ماست…..
باری، رمضان را عاشقانه باید آغاز کرد و عارفانه باید به تجربه در لحظات آن نشست و به برکت آن، بزرگی باید یافت و به کرامت در جامعه برخاست که این برخاستن در هندسه خواستنِ حضرتِ دوست است…..