یادداشت: حرمتِ خانه را اعضایِ خانواده باید ارتقا دهند

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / حرمت امام زاده را متولی باید نگهدارد. این ضرب المثل را از هزار زبان شنیده ایم و این همه، یک مفهوم دارد؛ ضرورتِ حرمت داری و حرمت بانی از شان و جایگاهی که به ما مربوط است. به ویژه حرمتِ حریم خانه و اهلِ خانواده و به خصوص همسر که رعایت احترامش، واجب تر از واجب است. نمی توان خود به کلام، سنگ در خانه خویش زد و توقع داشت که دیگران، حرمتِ آن شیشه شکسته را محفوظ بدارند. برج و باروی خانه را خودِ اعضایِ آن، به ویژه پدرومادرِ خانواده بالا می برند و باز هیچ کس به اندازه خود اعضا و باز به ویژه پدر و مادر نمی تواند به تخریب آن بپردازد اذا این همه تاکید بر هوشیاری اعضای خانواده و به ویژه پدر و مادر نسبت به هم می شود. استاد ارجمند، آیت الله صفائی حائری در صفحه ۲۴ کتاب “روابط متکامل زن و مرد” می فرماید:
“احترام امامزاده با متولى است. تو مى‌توانى بدون لج در آوردن و تحریک کردن همسرت را در چشم‌ها و دل‌ها بزرگ کنى. آنجا که تو حُرمت او را مى‌شکنى، دیگران حرمت نگه نمى‌دارند.
در لحظه‌هاى شیرین و در تنهایى، ایجاد انگیزه و مسؤولیت پذیرى، از کارهاى خوب و اساسى است. اینکه خیلى دورها به ما مربوط‌ است و دنیا، دنیاى رابطه‌هاست، از تنگ چشمى و خودخواهى مى‌کاهد. چشم اندازهاى وسیع، همّت مى‌آورد و غافل‌گیرى را مى‌برد.با کار و احساس مسؤولیت، لحظه‌هاى فراغت مزاحم را پر کن.با روابط‌ و پیوندهاى دوستانه، خلاء عاطفى و پر حرفى بى‌حاصل را بارور کن. ” استاد، تاکید دارند که زندگی زمانی شکوفا می شود که روابط زن و مرد در مقام دو همسر، به شکوفه بنشیند. زمانی که هر کدام، بستر ساز رشد و تعالی یک دیگر و فرزندان خانواده باشند. شانی چنین هم البته نیازمند دریافت و پرداخت است. با درک متقابل است که به رابطه متکامل می توان رسید لذا در صفحه ۲۳ همین کتاب ارزشمند ” روابط متکامل زن و مرد، راهکار ارائه می کنند که؛ براى همسرت غیر مستقیم، امنیت و اعتماد را فراهم کن. از محبت و عشق خودت پیش کسانى حرف بزن که براى او حرف مى‌زنند. از خوبى‌هاى او این گونه یاد کن. و همینطور غیر مستقیم و با لطافت گله گزارى کن و امیدوار باش که سامان بگیرد و سر به راه بگذارد.برخوردهاى مستقیم دیرتر مورد اعتماد قرار مى‌گیرند و در صداقت تو تردید مى‌آورند. … اگر به زندگی و تعامل خود در خانه هم فکر کنیم می بینیم که راه غیر مستقیم، زود تر ما را به مقصد می رساند و راه مستقیم نه تنها نزدیک تر نیست که گاه به بن بست های نا گشودنی هم منتهی می شود لذا بهتر است تا فضایی طراحی کنیم که سر دلبری ما را در زبان دیگری بشنود و از اینکه او را چنین بزرگ داشته ایم، احساس بزرگی روز افزون کند. روشن است که وقتی فرد بر صراط بزرگی گام برمی دارد، راه را برای بزرگی اهل خانه هم هموار می کند. چیزی که می تواند فردای روشن تر را برای همه مهیا کند. بیاییم و شیوه های رفتار پیشین را اصلاح کنیم تا ببینیم که زندگی مصلحانه چقدر زیبا تر است…..