یادداشت امروز/چشم و چراغ را عزیز باید داشت

امروز خراسان جنوبی – رضا زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
بیشترمان قدردانیم. یعنی اگر کسی برای ما کاری انجام دهد تا همیشه قدردان او هستیم. این هم خصلتی دینی است و هم ریشه در آموزه های ملی ما دارد اما برخی از ما هم هستند که نه از زلال چشمه دین آب می خورند و نه از کاریز جاری فرهنگ ایرانی. نمی دانم خلق و خو از که به ارث برده اند که اهل سپاس نیستند و گاه طلبکار هم می شوند از کس و کسانی که ذمه شان زیر بار بدهکاری آنان است. بله ما میان این دوگانه ایم لذا وقتی اسم خانواده شهید که به میان می آید، بسیاری چشم شان روشن می شود و به یاد می آورند این کلام نورانی امام روح ا… را که فرمود خانواده شهدا چشم و چراغ جامعه اند. نه فقط چشم شان که دل شان هم نورانی می شود به شکوه نام اینان که حق مطلب را درباره دین و ملک و ملت، یک جا ادا کردند. حق هم همین است اما برخی افراد هم تا این نام مبارک به میان می آید فورا امتیازاتی را فهرست می کنند که معمولا از نوع “که داده و که گرفته” است و بر کاغذ می نشیند تا بر زمین اما همه را با ضریب چند برابر محقق شده تصور می کنند و ناکامی های خود را هم به آن گره می زنند. حال آنکه بسیاری از خانواده شهدا و ایثارگران اهل امتیاز نیستند و به ویژه هنگام جنگ هرگز به این امتیازات کاغذی و حتی خاکی توجه نمی کردند. جای توجه نداشت هم. برای کسی که از جانِ خویش دست می شوید سهمیه کنکور و بیمه و… چه ارزشی می تواند داشته باشد؟! نه، ارزشی ندارد. آنچه گفته می شود اگر هم محقق شود، ادای دین کشور است به بخشی کوچک از تلاش نگهبانان خویش والا اگر داده و آورده را با هم بسنجیم در خواهیم یافت همه امتیازات مادی، به یک تار موی رزمنده نمی ارزد برای خانواده اش. اجازه بدهید یک روایت عینی از کلام یک برادر شهید بخوانیم. برادر یک سردار که البته تنها شهید خانواده نیست بلکه شهدا و جانبازان دیگری هم دارد این خانواده بزرگ اما بیشتر به نام سردار شهید حسینی آنان را می شناسیم. برادر شهید برایم نوشت: بعد شهادت برادرانم، – به رغم نیاز مالی در دوران دفاع و تاکنون – هیچگونه مال و امتیازی از بنیاد نگرفتیم و اخیرا مسئولان بنیاد و استان متوجه شده اند که سردار شهید گمنام است و خانواده ایشان تاکنون ریالی نگرفته اند. مادرم حتی هدایای بازدیدکنندگان که بار مالی داشته باشه رو برمی گرداند. پیرزن بیسواد از این جماعت مدعی، بیشتر فهم و بصیرت و معرفت دارد چون وقتی که مسئولین بنیاد به مادرم گفته بودند چرا شما از بنیاد حقوق و امکانات نمی گیرید؟ مادر گفته بودند: من از این درب چی دادم رفته بیرون و تقدیم اسلام کردم حالا شما چی می خواهید بفرستید که برابر باشه و جایگزین کنم؟ ما همه وجودمان فدای امام حسین است. مادر بیسواد ما به ظرافت، اصل مطلب را بیان می کند بی آنکه شعار بدهد و بخواهد برای خود جا باز کند؛ راستی ما از در برادران، فرزندان و پدر خویش را بیرون فرستادیم حالا چه می توانند بدهند که با آن تراز باشد؟ اصلا چنین چیزی مگر پیدا می شود؟ نه، نمی شود. همه دنیا هم نمی تواند جای پدر، برادر و فرزند را پر کند. فقط خداست که جانشین شهید در خانواده اش می شود. ما هم جز این انتظار نداریم. خداوند وعده صادق فرموده است که جای شهید را پر کند و می کند هم پس ما نه امتیازی می خواهیم و جز برای خدمت به حق خود را متمایز می دانیم. بله، خانواده شهدا و ایثارگران نگاهی چنین و همتی چنان دارند. کاش آنان که از سهمیه سخن می گویند این گروه را هم در نظر می داشتند شاید گرهی از فکرشان باز می شد تا  اگر نمی توانند مروت بورزند لااقل بر مدار انصاف حرکت کنند. انصاف هم حکم می کند اگر دلی به دست نمی آوریم، پا روی آن نگذاریم. به ویژه دل هایی که به اخلاص و نیک خواهی، شعبه ای از عرش خدا و حرم حضرت دوست است….