بار ش نور بر سرزمین وجود مبارک

قرآن که جلوه و جوهر قلم است، تنها معجزه ای است که تا ابدیت بر تارک هستی میدرخشد و از خسوف و کسوف چکامگان هدایت و سعادت جلوگیری میکند. سوگند خداوند حکیم به قلم، نشانه اهمیت و عظمت این پدیده شگفت و پر رمز و راز، در تبیین و تشریح جاده سعادت و خوشبختی انسان در عروج به قله کمال است. تولد”قلم” در لیله القدر، بیانگر نقش ماندگار و عمیق آن در مهندسی تقدیری است که خداوند آن را به انسان سپرده است.

“قلم”، نماد تفکر، تعقل، بصیرت و تراوش اندیشه های مهذب و مطهر در سرزمین “وجود” است. قلم زبان خدا و ودیعه عشقی است که به زندگی نور و امید می بخشد و زمینه رشد و تعالی انسان و دستیابی به قلل رفیع عزت و حکمت و تجلی قابلیت های بالفطره و بالقوه و تحقق اراده خداوندی مبنی بر ” ان الارض یرثها عبادی الصالحون” را فراهم می کند.

“قلم” صدای خدا و ناقوس بیداری و آگاهی برای رهیدن از بن بست جهالت و بلاهت و صیانت از میراث ارزشمند پیام آوران حقیقت و فضیلت است. قلمی که در سرزمین قران، قیام کند، چکامه ها و قصیده های خود را به انسانی تقدیم می کند که با سلاح ایمان و تفکر و با مظاهر زر و زور و تزویر، مدبرانه مبارزه می کند و اینچنین است که بناهای عظیم تمدن و فرهنگ، با جوهر قلم شکل می گیرد و زمینه حاکمیت انسان قرآنی بر جغرافیای هستی فراهم می شود.

پس اکنون که خدا و پیامبران و مصلحان و دانشمندان از تکریم و تقدیر قلم و اندیشه های زلال و هدایتگر آن معجزه آخرین سخن می گویند؛ و یک ساعت تفکر راه گشا و مؤثر را از ۷۰ سال عبادت بهتر می شمارند و از قلم به عنوان حجت باطنی و نماد تفکر و تعقل یاد می کنند، و طلوع فرخنده آن را نشانه غروب تفنگ می دانند، شایسته است انسان های تراز مکتب نیز با تأسی از خالق مهربان، از لوح و قلم تقدیر و تجلیل کنند.

چه زیباست که تا توان داریم حرمت قلم را چون نیاکان افتخار آفرین این سرزمین کهن پاس داریم و از خزان این بوستان معرفت جلوگیری کنیم و بر بام بلند هستی آواز دهیم؛

ای قلم؛ ای بانک اذان امت، ای سیلاب عشق در سرزمین بهشت، ای جلوه جمال حقیقت، ای درخت اخلاص و ای سفیر سعادت، تو را که بهترین و محبوب ترین سفیر آزادی بشریت از چنگال جهالت و بلاهتی، صمیمانه، می ستائیم؛ قیامت را قدر می نهیم و از غروب غم انگیز تو با همه توان جلوگیری می کنیم و قامت بلند و راستین تو را به نظاره می نشینیم و قارونیان و قابیلیان و بلعمیان را در به زنجیر کشیدن قلم ناکام می گذاریم زیرا که تو اولین و مهمترین میراث ماندگار خدا و رسولان برحق او هستی

قلم ” قلب” زمین و آسمان است

قلم سرچشمه فضل و کمال است

قلم عرش خداوند حکیم است

که در تبیین حق بس بی بدیل است

قلم یعنی قیام و هم قعود است

که وصفش از ازل، نور و سجود است

قلم ختم کلام انبیا است

پیامش آخرین معجزات است

قلم از “ق” قران گشته زینت

ره آوردش همه؛ علم و فضیلت

قلم یعنی ظهور عقل و حکمت

که از نورش گریزد جهل و ظلمت

قلم یعنی صفا و مروه ” حج”

تجلیگاه آن شد کعبه حق

قلم بر قلب احمد خوش درخشید

بساط خدعه و نیرنگ برچید

قلم در لیله القدر شد نازل

بود تکریم آن بر خلق واجب

یادداشت شهروند- سعیده ساجدی نیا