سرمقاله / صداهای خاموش…!

امروز خراسان جنوبی / محمدراعی فرد
هرچه از برون رفت و خروجی آمارهای مربوط به انتخابات مجلس می گذرد، زوایای تازه آن نمایان وعیان می شود،‌ درتهران بالاخره معلوم گردید که فقط نیمی از نمایندگان توانستند حدنصاب لازم را برای ورود به مجلس به دست آورند، امری که تاکنون سابقه نداشته است چه به لحاظ تعداد افراد دومرحله ای شده وچه به لحاظ تعداد آرای کسب شده، هنوز وزارت کشور آمار آرای باطله و سفید را اعلام نکرده است تا به عمق اتفاقی که افتاده است پی ببریم، ۱۵ نفری که از حوزه انتخابیه تهران به مجلس راه یافته اند با حداقل رای ممکن شده اند نماینده مردم تهران ! از ده میلیون نفری که شرایط رای دهی درتهران را داشتند فقط ۵۰۰ هزار نفر به نفر اول لیست تهران رای دادند و این آمار دارای فریادهای بسیار خاموشی است. اگر ۹۸ درصدر رای مردم حماسه است هرچه پایینتر میاییم و به ۸۰ و۷۰ و۶۰ و۵۰ و۴۰درصد هم میرسیم بازهم همان حماسه است، بازهم متوجه اتفاقات زیرپوستی در صندوقهای رای نشده ایم، باز هم درب سیاست مان را برهمان پاشنه می چرخانیم بدون اینکه تجدید نظری دراین حرکت داشته باشیم. اتفاقا میشود ۱۱ اسفند ۱۴۰۲ را نقطه عطفی دانست که برمبنای آن به سمت و سوی تغییرات در تمامی زمینه ها را فراهم آوریم، همان زمینه هایی که باعث کاهش اعتماد عمومی گردید، اگر قرارباشد که باز چون همیشه با برخوردهای سلبی واقعیتهای روی هم تلمبارشده را خاک پاشی کنیم بلاشک هم به خودمان ظلم کرده ایم وهم به مردم و آینده کشور، لااقل این تلنگر و سوزن را جدی انگاریم و باورکنیم که بدون پشتوانه اعتماد مردم هیچ طرح وبرنامه ای عملیاتی نخواهد شد. باید بارها و بارها و با دقت و وسواس در مورد اتفاقات این انتخابات و دلایل و چرایی های آن نوشت تا باز راه رفته بدون رسیدن به هدف را دوباره تکرار نکنیم…!!!