سرمقاله / امنیت وجامعه…!!!

امروز خراسان جنوبی / محمدراعی فرد
امنیت تنها به معنی عدم جنگ در کشوری نیست. امنیت حقیقی یعنی تمام افراد جامعه بدون توجه به نژاد، دین، طبقه، جنسیت وپایگاه اجتماعی از حقوق یکسان برای زندگی و رشد برخوردار باشند تا جامعه به توسعه ی متوازن برسد بدون این امور هیچ گونه رشد و پیشرفت و توسعه  استحصال نمی شود. این امر در جامعه ای که فاصله ی طبقاتی فراوانی داشته باشد به ناامنی اجتماعی و متعاقب آن به ناامنی سیاسی و در نهایت به فروپاشی اجتماعی و سیاسی ختم می شود که نهایت هرج و مرج را پدیدار می کند. عدم تناسب اجتماعی جامعه اجازه ی رشد و توسعه نمی دهد تمام فروپاشی های تاریخی  از این ناحیه سر زده است، یعنی وجود اختلاف طبقاتی فاحش. این درست نیست که جامعه ای که همه ی افراد به طور مساوی از لحاظ ژنتیکی در یک سطح هستند توفیر طبقاتی در آن بیداد کند. یکی که به رانت و لابی گری متصل نباشد با وجود تحصیلات عالی و استعداد و توان شگرف در پایین ترین حد جامعه قرار می گیرد. به طور هم زمان کسی هم با داشتن امتیاز رانت و لابی گری و متصل به حلقه ی قدرت بدون آن که استعداد و توان آن چنان شگرفی داشته باشد به مدارج و مراتب بالا دست پیدا کند که این امر ناامنی را به همراه دارد. با توجه به مسائل ذکر شده و شرایط ناسازگار اجتماعی برخی کشورها از این ناحیه  و عملکرد غلط این کشورها در رها سازی اجتماعی به یک ولنگاری وسیعی دست زده شده که هیچ مسئول و مدیری هم جوابگو نیست. وقتی مدیران در دروغگویی و قلب حقیقت گویی سبقت را از هم ربوده اند. این امر در نهایت به یک ناهنجاری اجتماعی یا افسردگی محض اجتماعی منجر می شود که طبقات ضعیف بلادفاع و رها شده اند و هیچ مرجعی هم قائل به رسیدگی به این امر نیست.پس در این جا کلیه ی آحاد جامعه باید برای استواری جامعه و سرزمین خود در فکر طرح نو و قوام ملی برآیند. در دستگیری و کمک هم نوع خویش اهتمام ورزند که در این وادی فقط ملت مرجع و ناجی خویش می باشد. پس باید گفت در این اوضاع سخت و محنت زا که برای مردم جهان پیش آمده  ﻫﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﯽ ﮔﺮفته شود و ﺩﻟﯽ ﺭﺍ ﺑه ﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭی ﺍﺷﮑﯽ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ کنی، ﺍﻧﺴﺎن هستی. در این شرایط باید ﺭﻭﺯﻩ ﯼ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ! ﭘﺮﻫﯿﺰ ﺍﺯ ﻗﻀﺎﻭﺕ، ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻍ، ﺍﺯ ﺭﯾﺎ، ﺍﺯ ﺗﻬﻤﺖ، ﺩﻭﺭﻭﯾﯽ، ﺍﺯ ﻧﯿﺮﻧﮓ، ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺗﺎ ﺑﻮﺩﻩ، ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﻭﺯﻩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.

همه روز روزه بودن همه شب نماز کردن

همه سال حج نمودن سفر حجاز کردن

ز مدینه تا به کعبه سر و پابرهنه رفتن

ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن

شب جمعه ها نخفتن به خدای راز گفتن

به خدا که هیچکس را ثمر آنقدر ندارد

که به روی ناامیدی در بسته باز کردن…!!!

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شدعلامتدارها لازمند *

*