سرمقاله/ آمریکا ، ویتنام و ویت کنگ ها…!!!

امروز خراسان جنوبی / محمدراعی فرد
ویت‌کنگ‌ها اولین کسانی بودند که موفق شدند ارتش آمریکا را شکست دهند یا دست کم ناکام بگذارند. جثه‌های کوچک و چهره‌های مظلوم و شمایل محروم آن‌ها در جنگ نابرابر مقابل ارتش مجهز آمریکا، یکی از علل محبوبیت چشمگیر آن‌ها در بخش بلندی از نیمه ی دوم قرن بیستم بود. ویت‌کنگ نامی است که مطبوعات و منابع غربی بر سازمان سیاسی و چریکیِ کمونیست و ویتنامیِ جبهه ی رهایی‌بخش ملی در جریان جنگ ویتنام نهادند. این واژه در اشاره به چریک‌ها و رزمندگان این سازمان نیز به کار می‌رفت. امروزه واژه ویت کنگ یادآور ویتنامی هایی است که با ارتش آمریکا می جنگیدند و در دهه های ۱۹۶۰تا ۱۹۷۰ میلادی، محبوبیت قابل توجهی در سراسر جهان کسب کرده بودند. در آن دوران عصر کلان‌ روایت‌ها هنوز اعتبار کمونیسم از بین نرفته بود و برای افکار عمومی جهان کمونیست بودن چریک‌ها و جنگجویان ویتنامی اهمیتی نداشت و عیبی محسوب نمی‌شد. پس از فروپاشی حکومت‌های کمونیستی در اکثر نقاط جهان، طبیعتا در بازخوانی تاریخ، ویت‌کنگ‌ها به اندازه ی قبل محبوب نبودند. ویت‌کنگ‌ها در واقع رزمندگان کمونیست ویتنام جنوبی بودند که برای تحقق حکومتی کمونیستی در ویتنام جنوبی می‌جنگیدند و از حمایت مالی و تسلیحاتی ویتنام شمالی برخوردار بودند. در سال ۱۹۷۶ ویتنام جنوبی و شمالی متحد شدند و کل این کشور تحت سیطره ی حکومتی کمونیستی قرار گرفت. در ۱۹۹۵ روابط ویتنام و آمریکا برقرار شد و آمریکا در سال ۲۰۱۳ اعلام کرد که ویتنام جزو ده شریک تجاری برترش است. با این حال در دهه ی ۱۹۶۰ وضع دیگری بر ویتنام حاکم بود. تا سال ۱۹۶۹ بیش از نیم میلیون نظامی آمریکایی در ویتنام جنوبی مستقر شده بودند و ویت‌کنگ‌ها در برابر آن‌ها و نظامیان حکومت ویتنام جنوبی قرار داشتند. اگرچه ویتنام ۲۷ سال گذشته تدریجا پذیرای نظام سرمایه‌داری شده و این تحول اقتصادی بر فرهنگ سیاسی این کشور نیز تاثیر گذاشته است و به همین دلیل نسل جوان ویتنام خواهان گسترش روابط کشورشان با ایالات متحده ی آمریکا هستند، ولی به نظرمی‌رسد خاطرات تلخ جنگ ویتنام هنوز آن قدر قوت دارد که حکومت تک‌حزبی این کشور،با استفاده از آن، خاطره ی ویت‌کنگ‌ها را گرامی بدارد و مانع رشد سریع آمریکاگرایی در بین جوانان ویتنامی شود. در واقع ویت‌کنگ‌ها قهرمانان نسل‌های قدیمی‌تر ملت ویتنام‌اند و نسل‌های جدیدتر، اگرچه به آن‌ها احترام می‌گذارند اما در فضای اجتماعی و فرهنگی‌ای زیست می‌کنند که نمی‌توانند آن چریک‌های کمونیست را قهرمان خود بدانند. تونل‌های حماس اقتباسی است از تونل های ویتنامی‌ها در جنگ با آمریکا که ابتکاری نبوغ‌آمیز بود. این تونل‌ها همه کمانی بودند و نه مستقیم و سربازان آمریکا در ورود به آن ها به سهولت گرفتار می‌شدند و یا با بریدن گردن شان با سیم و یا رهاکردن مار کبری و یا بستن آب به آن بخش از تونل آنها را از بین می‌بردند. در استفاده از گازهای سمی، ویتنامی‌ها با استفاده از آب راه آنها را می‌بستند. ورودی ها و خروجی های تونل‌ها متنوع و به فاضلاب‌ها ورودخانه‌ها و…. و در جهت‌های مختلف منتهی می‌شد و آمریکایی‌ها هرگز نتوانستند در آنها رسوخ کنند، نتیجه آنکه زورتسلیحات مرگبار وبه روز ارتش آمریکا نتوانست خللی درپایداری و خروج دستپاچه آمریکا از ویتنام وارد آورد…!!!