عیارِ سُرخِ برادری

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / موقع آرامش و سر سفره همه دوست و برادر می‌شوند اما برادری را به گاه خطر باید آزمود. وقتی که مرگ، همزاد آدمی می‌شود، عیارها، عیان می‌شود. وحدت در هنگامه خطر معنا می‌شود و ما یک تابلوی پر رنگ و مانای وحدت داریم که هیچ کس نمی‌تواند در تماشای آن به احترام برنخیزد. تابلویی به رنگ خون که از رگِ پاک‌ترین فرزندان این آب و خاک تراویده است و به هر قطره نیز بر وحدتِ آحاد مرم این دیار تأکید دارد. در این تابلو، امضای سرخ شهیدان زرتشتی و یهودی و مسیحی و… هست تا برادران شیعه و سنی که “عهدِ خون” بستند برای سربلندی وطن. برای اعتلایِ کلمه توحید. برای توسعهِ لحظه به لحظه اسلام. برای اذان شدنِ نام بلند و بالای محمد(ص) و تکرار شهادتینی که شهادت را در کامِ اهل شُهود، شیرین‌تر می‌کند. این تابلو در عصر انقلاب، اتود خورد اما در حماسه‌ای کامل شد که عنوان “دفاع مقدس” یافت در کلام مانای حضرت امام روح ا… . در این کربلا بود که با هر گرایش و نگاه، پای حق ایستادیم و جان دادیم به هم و خونمان به هم پیوست تا دریایی شکل بگیرد از خون‌هایی که برمدار ثارا… جاری شدند. در این شهادتگاه مقدس بود که امضای سرخ ۱۱ هزار شهیدِ اهلِ سنت، پای سند آزادگی ایران نشست. این نیز سندی شد که می‌توان فرادید تاریخ گذاشت تا بداند و برای نسل‌ها و عصرهای بعد هم بخواند که مردمِ ایران، به هر مذهب و آئین و زبان و نژاد، برادر بودند و تا آخر هم کنار هم چنان راست قامت ایستادند که دشمن نمی‌توانست حتی باد شود و از میانشان عبور کند چه رسد که بتواند برای خود در میانشان جا باز کند. ما با هم بودیم. این را جبهه بیشتر از هر جای دیگر می‌تواند شهادت دهد. من خود در کردستان و آذربایجان غربی و کرمانشاه، فراوان دیده‌ام “غیرتمردان سنی مذهب” را که به سنتِ جهاد رسول ا…، تفنگ برداشته بودند برای دفاع از سرزمینی به نام ایران که همه ما را دور هم گرد آورده بود. در جبهه‌های جنوبی جنگ هم شیرمردان سنی مذهب را در همان سنگرهایی می‌دیدیم که شیعیان در آن می‌جنگیدند. خون این مردان هم در هم می‌آمیخت وقتی گلوله دشمن منفجر می‌شد یا تیری در جانشان می نشست. یکپارچگی ایران هم به خاطر آن “رزم جامه سرخِ قوت یافته به خون شهیدان” است که سپری نفوذ ناپذیر است بر قامت این ملک. زیباترین” سرخ سرائی برادران سنی‌ام را من در کرمانشاه دیدم. وقتی با همان تفنگ‌های قدیمی و با غیرت خدایی راه را بر منافقین بسته بودند. برای آنان، ایران، هویت پر عظمتی داشت که اگر کسی به سویش کلوخ انداخت باید پاسخی سخت‌تر از سنگ داد و دادند و طنینِ جوابشان تا تاریخ باقی است، مانا خواهد ماند. در شرقِ کشور هم باز این برادران سنی ما هستند که سنتِ مرزداری را معنایی پر شکوهند. از خراسانِ جنوبی تا سیستان و بلوچستان، مرزها را به جان حفاظت می‌کنند. کم هم شهید نداده‌اند در این جبهه‌ها. زمین بارها به خونشان در کنار خون برادران شیعه‌شان طهارت یافته است و این معنای اعلای وحدت و اخوت است که در ایران تجسم می‌یابد. گوهری که باید حرمت نهاد و عزیز شمرد. عزت نهادن به برادری، تکریم آیات قرآن و سنت اهل عصمت است….