سرمقاله / کدام اولویت…؟!!

استان خراسان جنوبی نه طبیعت اش با اوسازگار است و نه آسمان اش، وسیع است و کم جمعیت، حتی جمعیت اش به یک میلیون نفر هم نمی رسد، یازده شهرستان دارد که اکثراین شهرستانها بدون طی مراحل لازم و بدون ساختارهای لازم به شکل جهشی تبدیل به شهرستان شدند.
همانگونه که بارها گفته و نوشته شده رتبه توسعه یافتگی آن در بین ۳۱ استان، آخرین است، در تعریف توسعه شاخصه هایی وجود دارد که مربوط به زیرساخت می شود، زیرساخت های آموزشی، راه های زمینی و ریلی و هوایی، منابع آبی، منابع نیروی انسانی، صنعت، کشاورزی، معدن، برق و گاز، وضعیت اقتصادی، وضعیت فرهنگی و سیاسی و…
توسعه متوازن مفهومش رشد متناسب شاخصه های گفته شده در تعریف توسعه است و چنانچه این اصل رعایت نشود هیچگاه به هدف توسعه یافتگی نخواهیم رسید.
استان خراسان جنوبی اما در اکثر شاخصه های توسعه یابی دچار ریزش و کاستی شدید زیرساختی است که در طی نزدیک به ۱۴سالی که از تولدش می گذرد نتوانسته خویش را از آخرین رتبه حتی به اندازه یک پله بالا بکشد.
چرایی این امر مهم را میبایست در مدیریت ها و حتی خود مردم جستجو کرد. اصل حیاتی مطالبه گری مردمی در این استان متاسفانه در پایین ترین نرم و اندازه قراردارد وبرای آنان اصولا زیاد مهم نیست که دراستان شان چه اتفاق هایی می افتد و چه اتفاق هایی نمی افتد!! شاید همین عامل به دولت ها چراغ سبزی نشان می دهد که مهم نیست چه مدیران ارشد و مدیران کلی را براین استان خاموش بگمارند، چون میدانند که هیچگونه نقد و بررسی و اعتراضی از سوی مردم نخواهدبود، مهم نیست که بودجه استان خراسان جنوبی آیا کفاف برون رفت از این درد بی توسعگی را میدهد یاخیر !!
نخبگان و چهره های موثر اجتماعی استان زندگی خودشان را می کنند و درحاشیه و بسیاری دور از موطن خویش امور زندگی شان را می گذرانند، در بدنه دولت و در تصمیم گیری ها هیچ گونه تاثیری ندارند تا با چانه زنی و فشار بتوانند امکاناتی ویژه را جذب استانشان کنند، شاید اصل مطالبه گری که شاه کلید بازشدن قفل عقب ماندگی استان است و از این باب دست استان خالی است بهترین بهانه و مستمسکی باشد که دولت ها را کمتر ترغیب به حضور در استانی چنین پهناور و بی یاور کند.
براستی پس از گذر این همه سال اولویت استان برای جهش به سوی توسعه کدامین شاخصه است، صنعت اش؟ کشاورزی اش؟ معدن اش؟ میراث فرهنگی وگردشگری اش؟سرمایه داران و سرمایه گذارانش؟ نیروی انسانی متخصص اش؟ چهره های ملی و گروه های مرجع اش ؟
تاکنون کدام یک از این شاخصه ها را در اولویت قرار داده ایم؟ وقتی مطالبه گری نباشد هیچ یک از این پارامترها هم وجود نخواهد داشت، ترس از دست دادن موقعیت اجتماعی و اقتصادی و به دردسرافتادن و… باعث گردیده که به صورت یک عادت تاریخی مردم این دیار کمتر ریسک مطالبه گری را بپذیرند تا در طی گذار از سده ها روی به محافظه کاری کمرشکن آورند. بنظر می رسد که اولویت اول خود مردم اند تا این مشکل حل نشود اتفاق خاصی در این دیار رخ نخواهد داد.