همزمان با اوج‌گیری موج کم‌آبی در تهران و بسیاری از شهر‌های کشور، گزارش‌های میدانی از مناطق مختلف پایتخت حاکی از افت شدید فشار آب است؛ به‌گونه‌ای که حتی طبقات اول ساختمان‌ها نیز از دسترسی به آب شُرب بی‌بهره مانده‌اند.

به گزارش  تابناک، بیانیه عجیب شرکت آب منطقه‌ای تهران موجی از سردرگمی و انتقاد را در میان شهروندان به راه انداخته است. در این بیانیه، از مردم خواسته شده تا برای «تقویت فشار آب» از پمپ و مخزن خانگی استفاده کنند. اما پرسش اساسی اینجاست: وقتی آبی در لوله‌ها جریان ندارد، پمپ چگونه قرار است معجزه کند؟

آب نیست یا مدیریت نیست؟

کارشناسان حوزه آب معتقدند که توصیه به استفاده از پمپ زمانی منطقی است که شبکه سراسری دچار افت فشار مقطعی باشد، نه زمانی که در بسیاری از مناطق آب کلاً قطع شده یا تنها در ساعات محدودی از شبانه‌روز، آن هم با فشار ناچیز، در دسترس قرار می‌گیرد.

بحران پنهان؛ شکاف طبقاتی آبی

نکته تأسف‌بارتر اینجاست که در شرایط کنونی، تنها خانوار‌هایی که توان مالی تهیه مخزن، پمپ و تجهیزات جانبی را دارند، قادر به تأمین حداقلی آب خواهند بود؛ این یعنی بحران آب، تبدیل به بحران عدالت اجتماعی نیز شده است. خانواده‌هایی که در محله‌های کم‌برخوردارتر زندگی می‌کنند، عملاً گزینه‌ای جز تحمل بی‌آبی ندارند.

آیا پاسخگویی وجود دارد؟

در شرایطی که رسانه‌ها و مردم بار‌ها نسبت به مدیریت ناکارآمد منابع آبی، پروژه‌های انتقال آب بی‌ضابطه، و عدم مهار مصرف در بخش‌های پرهزینه هشدار داده‌اند، سکوت مسئولان و انداختن بار مشکلات به دوش مردم جای سوال دارد. آیا نباید دستگاه‌های مسئول، برنامه‌ای جدی برای رفع ریشه‌ای بحران ارائه دهند؟ یا قرار است مردم، مانند همیشه، قربانی بی‌تدبیری‌ها شوند؟

در حالی که پایتخت‌نشینان با ظروف خالی و شیر‌های خشکیده دست‌وپنجه نرم می‌کنند، شرکت آب منطقه‌ای تهران از آنها می‌خواهد با پمپ، به جنگ بی‌آبی بروند! این در حالی است که بسیاری می‌پرسند: وقتی آبی نیست، پمپ به چه درد می‌خورد؟

شاید وقت آن رسیده باشد که به جای صدور بیانیه‌های بی‌خاصیت، نهاد‌های مسئول با مردم صادقانه سخن بگویند و برای مدیریت بحران، راهکاری واقعی و مسئولانه ارائه دهند. چراکه آب، حق مردم است نه کالایی لوکس برای صاحبان پمپ و مخزن.