وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
محمدراعی فرد
جنگ رسانه ای آنقدر توانمند است که میتواند یک پیروزی را به شکست وبرعکس یک شکست را به پیروزی تبدیل کند. افکار عمومی آنقدر ارزشمند و توانمندهستند که بتوانند به تحلیلهایی واقعی دست یابند، متاسفانه به دلیل اعوجاجات قانونی و سیاسی نقش رسانه ها به پایین ترین سطح اثرگذاری اجتماعی خود رسیده است، در کشور ما نیز دوقطبی سازی بر سیستم اجتماعی وسیاسی و اقتصادی و فرهنگی باعث گردید که مردم دچار سردرگمی و نیافتن راهی اصولی وبی دغدغه شوند که خروجی این دوقطبی سازی انتقال مرجعیت خبری و تحلیلی از داخل به خارج کشور شود و اگر در این شرایط متزلزل ترک تخاصم به شدت شکننده همچنان ادامه یابد بلاشک از این اتحاد ملی به سوی انفکاک ملی رفت، این واقعیتی است که باهر تحلیلی نمی توان آن را کتمان و برآن خاک پاشید. ما هنوز دچار ترومای گردش آزاد اطلاعات هستیم و به قول یکی ازهمین آقایانی که خودرا برتراز همه می پندارند بهتراست که اینترنت جهانی را چهار قفله کنیم. این نوع طرز تفکر حتی از اقدام نظامی رژیم صهیونیستی خطرناکتر است ، چرا از واگویه هایی که ازآن بوی واقعیت وحقیقت تراوش میشود به شدت بیمناکیم؟ نکند که خیال میکنیم این افراد بهتر از اکثریت می فهمند و بقیه مردم آدمهایی بی سواد و بی منطق هستند. رسانه ملی تا کنون نتوانست رسالت خویش را به کمال برساند و مردم را از بسیاری متحصصین ومتفکرانی که قدرت تحلیل دارند به بهانه هایی واهی دورکرد. یکسویه کردن خروجی رسانه ملی بدون نمایندگان سایر نحله های فکری باعث انشقاقی باورنکردنی و فاصله بر انسجام ملی گردید. وقتی میگوییم رسانه ملی مفهومش تمامی مردم ایران است نه یک اقلیت ، رسانه ای که حقوقش و سرمایه اش از جیب همه مردم سرزمینی ایران است.
عقب ماندن رسانه ها از حرکت مردم درد دیگری است که تاکنون درمان نشده است ، بدعت خطرناک خودی وغیرخودی بذر نفاقی بود که باد کاشته را تبدیل به طوفانی برای درو کردن نمود.
حرفه رسانه ای سوادی بزرگ را میطلبد وگرنه این دیگر نامش رسانه نیست بلکه نارسانه است ، رسانه یعنی تحلیل درست وصریح وشفاف و روایات واقع گرایانه، اینکه یکسویه وبدون فکتها و راستی آزمایی پروپاگاندایی را راه بیندازیم که با واقعیات روز مردم هیچگونه سنخیتی ندارد و با وارونه جلوه دادن حقایق و واقعیات میدانی سعی در حقانیت آن کنیم تبدیل به ضدرسانه میشود. این روزها هرلحظه باید درانتظار خبر یا اتفاقی باشیم که باز نیازمند مردم خواهیم بود ، اگر قدر ندانیم این همبستگی ملی را بی اغراق باید گفت که ناگهان چه زود
