وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
بیست و پنجم رجب سالروز شهادت هفتمین پیشوای شیعیان امام موسی کاظم(ع) است؛ امام همامی که با صبر و شکیبایی، تمام تلاش خویش را برای تحکیم پایه های اسلام راستین به کار بست و در برابر حکومت جور و ظلم عباسی ایستاد و شاگردان بنامی را تعلیم و تربیت کرد.
ابوالحسن موسی بن جعفر(ع) هفتمین امام شیعیان در هفتم صفر ۱۲۸ هجری قمری در ابواء محلی میان مکه و مدینه دیده به جهان گشود. پدرش امام صادق(ع) ششمین امام و پیشوای مومنان و حمیده مادر ایشان از زنان پاکدامن و درستکار بود.
امام موسی کاظم(ع) به دلیل زهد و عبادتش در میان پیروانش به العبد الصالح مشهور شد و به خاطر داشتن حلم، بردباری و فروبردن خشم خویش به کاظم شهرت یافت. از لقب های دیگر ایشان می توان به «امین و صابر» اشاره کرد و کنیه های امام هفتم(ع) «ابوعلی، ابوالحسن، ابوابراهیم، ابواسماعیل و باب الحوائج» است.
این امام همام(ع) از چشمه دانش الهی و علم بیکران پدرش بهره های فراوانی برد و با آموزه های اسلامی و برترین صفت های انسانی همچون پارسایی، تقوا و بخشندگی آشنا شد و آن را توشه راه خود برای پیشوایی مسلمانان کرد.
توانایی و استعداد بی نظیر باب الحوائج(ع)، در مناظره و گفت و گوهای علمی میان ایشان و دانشمندان زمان خویش تبلور یافت و مخالفان و دشمنان خاندان عصمت و طهارت را بیش از پیش نگران ساخت. با شهادت ششمین پیشوای شیعیان، رهبری دینی، علمی، سیاسی و تربیتی امام کاظم (ع) آغاز شد. اندیشه های سیاسی امام موسی بن جعفر(ع)، بر اصول شریعت و سنت پیامبر(ص) و امامان استوار بود. هفتمین ستاره آسمان امامت در علم، حلم، فروتنی، سخاوت و بخشندگی زبانزد همگان بود و بدخواهان و دشمنان خویش را با عفو و احسان بی مانندش تربیت و راهنمایی می کرد.
دوره امامت موسی بن جعفر(ع) با حکومت جور خلیفه های بنی عباس همچون منصور دوانیقی، مهدی عباسی، هادی عباسی و هارون الرشید همزمان بود. این امام معصوم(ع) با وجود تمام محدودیت ها و ظلم های حاکمان همواره تلاش خویش را برای انجام دادن رسالت سنگین امامت و هدایت مسلمانان به کار می بست و با تربیت افرادی شایسته و ورود آنها به دستگاه حکومتی، از وجود آنان در پیشبرد منافع و هدف های جامعه مسلمانان بهره می جست.
محبوبیت و جایگاه خاص ایشان در میان مردم و اعتقاد آنها به شایستگی امام موسی کاظم(ع) برای نشستن بر مسند خلافت و امامت موجب شد تا خشم دستگاه حاکم بر انگیخته شود و مهدی خلیفه عباسی، دستور داد تا امام(ع) را در بغداد دستگیر کنند، اما پس از خوابی که دید و به دلیل شخصیت امام(ع) با عذرخواهی موسی بن جعفر(ع) را آزاد کرد. بیشتر عمر امام موسی کاظم(ع) در تبعید و زندان گذشت و سالیان متمادی مورد آزار و اذیت دستگاه جور بنی عباس قرار گرفت.
سرانجام هارون الرشید خلیفه ظالم عباسی، با دستور به سندی بن شاهک امام هفتم(ع) را در ۲۵ رجب ۱۸۳ هجری قمری و در ۵۵ سالگی مسموم کرد و به شهادت رساند. پیکر پاک ایشان در مکانی به نام قریش که بعدها کاظمین نامیدند به خاک سپرده شد.
