دفاع مشروع؛ حق مسلمِ ماست!

امروز خراسان جنوبی – غلامرضا بنی اسدی
ما قانونمندترینیم حتی در برابر قانون شکن ترین رژیم عالم. آنان به تعدی و تجاوز خاک و جان و مال هموطنان ما را مورد تعدی قرار دادند. ما هم به حکم واجب شرعی، اخلاقی، فطری و حقوقی دفاع، پاسخ شان را دادیم. این هم مسئله ای است که همه دنیا می پذیرد. یکی از اصول بنیادین حقوق بین‌الملل، نیز حق کشورها در دفاع مشروع از خود است. ماده ۵۱ منشور سازمان ملل متحد به‌صراحت اعلام می‌کند: «در صورت وقوع حمله مسلحانه علیه یک کشور عضو، هیچ چیز در این منشور مانع از حق ذاتی آن کشور در دفاع مشروع از خود نخواهد بود». همچنین، مطابق قطعنامه ۳۳۱۴ مجمع عمومی سازمان ملل، حمله به اعضای نیروهای مسلح کشورها در خارج از مرزها نیز می‌تواند تجاوز بین‌المللی تلقی شود. همچنین ترور دانشمندان علمی، بدون اعلام جنگ، نقض اصل بنیادین حقوق بشر و قواعد منع توسل به زور در حقوق بین‌الملل است. این اقدام، عملاً ترکیبی از جنایت تجاوز، نقض حق حاکمیت ملی، و تروریسم دولتی محسوب می‌شود. آنچه در ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ از سوی رژیم جعلی و موقت صهیونیستی اتفاق افتاد، از جمله جنایت هایی است که ذیل قوانین مصرح بین المللی باید پاسخ می‌گرفت. حقوق بین‌الملل نه تنها حق دفاع ما را را به رسمیت شناخته، بلکه بر تناسب، ضرورت و فوری بودن پاسخ نیز تأکید دارد. از این منظر، جمهوری اسلامی ایران، در پاسخ به جنایت های چند لایه رژیم صهیونیستی، مشروع‌ترین حقوق بنیادین خود را احقاق کرده است. آنان به خانه ما هجوم آورده اند. خاکِ ما را هدف گرفته اند پس باید خشت در برابر خشت از خانه شان برداریم. از ما خون ریخته اند. باید به ازای خون های مطهر شهیدان مان، زمین اشغالی و غصبی را به خون نجس شان رنگین کنیم. دلیل اقدامی چنین تجربه طولانی مدت به عمر این رژیم است؛ تجربه ثابت کرده است اگر جواب نگیرد، جسورتر می شود. بی پاسخ گذاشتن جسارت با غرور ملی ما در تضادی آشکار است. ملتی که از دیر باز می خواند: «چو ایران نباشد تنِ من مباد/ براین بوم و بر، زنده یک تن مباد» نمی تواند تاب بیاورد که دشمن، در بیابان این خاک، بوته‌ای خاشاک را جا به جا کند چه رسد به این که شریف ترین و بزرگترین سرمایه های انسانی ما را هدف بگیرد. به این مهم توجه باید داشت که اگر کم می گذاشتیم، اگر وعده صادق ۳ را در سرزمین اشغالی، مشق نمی کردیم، مفهوم بازدارندگی را در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی نه تضعیف که بی معنا می شد. دفاع مشروع، در این معنا، نه فقط یک واکنش، بلکه ابزاری برای پیشگیری از تکرار تجاوز و تضمین صلح پایدار در منطقه است.