سرمقاله – اَبَر بدهکاران بانکی و سایر قضایا

امروز خراسان جنوبی_ محمد راعی‌فرد

من از مردمی می‌گویم که برای رفع مشکلات اقتصادی خود که درآن گرفتارآمده اند، برای گرفتن چند ده میلیون تومان و شندرغاز وام، چه راه هایی را که باید بروند و بیایند تا پس از مدتهای طولانی و دادن التزامات لازم و دو یا چند نفر ضامن و امضای ده‌ها برگ که قوانین یکسویه در آن به نفع بانک‌ها که نقش بنگاه داری را بازی می‌کنند موفق به دریافت وامی می‌شوند که بالاترین بهره ربوی را باید در بازپرداخت آن به گردن بگیرند. به طور مثال برای گرفتن ده میلیون تومان وام باید بیش از ۱۵میلیون تومان باز پرداخت کنند. در مقابل این مثال و فکت واقعی، وقتی آخرین لیست بانک مرکزی که لیست ابر بدهکاران را که به تازگی منتشر گردیده مشاهده می‌کنی انگار که به اوج حماقت و بلاهت خود پی میبری. که چگونه و طی چه ضوابطی بانک‌ها چنین وام‌هایی که مردم عادی تعداد صفرهایش را هم نمی توانند بشمارند به حساب از ما بهتران واریز کرده و می‌کنند؟ چگونه است که بانک‌هایی که برای پرداخت چند صد میلیون تومان برای بخش‌های تولیدی کوچک تا چندبرابر آن را در قالب وثیقه و ضامن و به گروگان گرفتن حیثیت و آبروی وام گیرنده را به یغما می‌برند؛ توان باز ستانی صدها هزار میلیارد تومانی که از جیب مردم و بیت المال پرداخت کرده‌اند را ندارند؟ فساد مالی که شاخ و دم ندارد. بدون وابستگی به کارتل‌های اقتصادی و بده وبستان‌های کلان مالی بین بانک‌ها و گیرندگان وام‌های کلان مگر می‌شود این میزان وام را دریافت کرد؟ مگر می‌شود سالهای متمادی از سررسید وام‌ها بگذرد اما هیچ ضابط قانونی نتواند آن را از حلقوم کسانی که راست راست راه می‌روند و به ریش مردم و قانون می‌خندند بیرون بکشد؟ سؤالی که باید مسئولین قوه قضائیه و مجلس به آن پاسخگو باشند. مبارزه با فساد شجاعتی مثال زدنی را می طلبد که از نامها و نان‌ها هراسی نداشته باشد و برایش فرقی نکند که چه کسی و چه کسانی و چه نهادهایی دراین بازی های مسخره وخطرناک سهیم اند.تا مبارزه با فساد از متن گفتار و نوشتار خارج و به عمل نرسد هیچ اتفاقی در سلامت جامعه و عدالت محوری رخ نخواهد داد و باید درانتظار لیست طولانی تر اَبَر بدهکاران و ادامه زایش بابک زنجانی ها باشیم.