سرمقاله- مشکلات مردم در حاشیه

امروز خراسان جنوبی_ محمد راعی‌فرد

بارها از خود پرسیده ام که چرا شرایط کشور باید درحاشیه غوطه ورباشد و از تغییر متن زندگی مردم خبری نیست؟ هر روز یک اتفاق، هرروز سنگینی فضای مجازی بر فکر و زندگی مردم. هرروز باید بگوییم دریغ از دیروز. هر کسی و هر مجموعه ای و هر گروهی خود را مردم می‌پندارد و از سوی آنها تصمیم می‌گیرد .مجلس به نوعی رفتار می‌کند که انگاری کشور هیچ دغدغه ای و شکلی ندارد جز استیضاح و اولویت مسائل شخصی وگروهی و سیاست بازی بدون این که گشایشی در زندگی مردم رخ دهد. دولت در بازی استقلال و همگرایی مردم دچار سکوت و انفعال شده، دیگر قوا درگیر حواشی است تا متن اتفاقاتی که با زندگی مردم و افکارعمومی گره خورده است.در شهری از گیلان قرار است جهنمی واقعی ساخته شود. این نگاه و تفکر یعنی منفعل کردن مردم. پاسخ مردم از هم اینک معلوم است؛ ما که داریم جهنم را به عینه تجربه می‌کنیم پس چه نیاز به ساخت جهنم؟ این چگونه ایده ای است و از کدامین اتاق‌های فکر نشأت گرفته است؟ نبود و قطع مکرر برق و فریز شدن تولید درکشور و کمبود شدید آب و فرونشست زمین و مشکل جدی گاز و شرایط به هم ریختگی و فروپاشی اقتصادی؛ حتماً نامش بهشت نیست بلکه جهنمی است که مردم دارند تجربه می‌کنند.بدین گونه بستر امید مردم درحال خشکیدن است. چه نیروهای تندرو داخلی وخارجی فرقی نمی‌کند تا مردم را به این نتیجه برسانند که به ما چه که قراراست چه اتفاقی بیفتد. وقتی مردم را از درون تخلیه کنیم و امید را در آنان بسوزانیم بطور کلی دکان تغییر و تحول حتماً کرکره‌اش پایین میاید و آنان را تبدیل به آدم‌هایی می‌کنیم که برای شان فرقی نمی‌کند که چه حکمرانی برآنان حکم براند و قدم به قدم به مکتب نهیلیسم نزدیک و نزدیکتر می‌شوند.امکان تغییر بدون تغییر ریل مردم حاصل نخواهد شد. با مردم نباید اینگونه بازی قایم باشک کرد؛ آن هم در زمانی که سرمایه اجتماعی برای اتفاقات ناهنجار و مخرب چونان آب حیات برای ادامه سیستم لازم است.