ناترازی آب ، ناترازی حیات

امروز خراسان جنوبی_ محمد راعی‌فرد

همانگونه که چندین بار تأکید کرده‌ایم، کلمه ناترازی در اصل همان ورشکستگی است که آبرومندانه‌اش کرده‌اند مثل بفرما و بنشین است.طبیعت کشورمان کلاً طبیعتی کم باران و نیمه خشک است. لذا با توجه به همین اصل بود که طی قرون گذشته شاهد متجلی شدن زنجیره ای از حفر قنات‌ها درکشور بودیم که در بدترین خشکسالی ها مردم را از دام وحشتناک آن می‌رهانیدند و به این ترتیب لایه‌های درونی زمین همواره مملو از آب بودند بدون آنکه حریم ماندگاری آنان دچار تجاوز بشری شود. آب انبارها شکل گرفتند و در فصل سوزاننده تابستان خصوصاً در مناطق خشک، سرمای مطبوع آبی گوارا را برمردم عرضه کردند.اما پس از تغییرات در روش زندگی مردم و ورود سیستم حفر چاه های عمیق و نیمه عمیق و در کمترین زمان ممکن قنات‌ها یکی پس از دیگری کم آب و سپس خشکیدند.لایه های درونی زمین توسط پمپ‌های قوی آبهای ذخیره شده شان مکیده شد و همچنان میشود. استحصال آب و روان کردن آن بر سطح مزارع و روشهای غرقابی و سنتی کم‌کم به مرحله‌ای رسید که برای استحصال آب باید عمق چاه‌ها از ۱۵۰ متر به ۲۵۰ تا سیصد متر کف شکنی می‌شد تا رمق زمین از آبهایی که دیگر قابل جایگزینی نبودند، کشیده شود.کسی متوجه نبود که چه اتفاقات وحشتناکی درحال وقوع است. قدم به قدم چاه‌ها نیز رو به خشکیدن نهاد و گاه شوری آب بقدری بود و هست که نه قابل شرب است و نه قابل کشاورزی. هزاران روستا به دلیل نبود آب تخلیه شدند و مردند.صدها هزار نفر آواره و مجبور به مهاجرت شدند که اکوسیستم زیست محیطی را بالاجبار رو به نابودی نهادند. نسل بسیاری از حیوانات و گیاهان نابود شدند. دشت‌ها وعلفزارها یک به یک تبدیل به بیابان شدند و سوگواره مرگ طبیعت آهنگش نواخته شد.جنگ آب در شرف شروع شدن است. محیط زیست در حال جان کندن و موت است. هیچکس ککش هم نمی گزد. آنقدر که قیمت لوبیاچیتی برای شان مهم است، رشته اصلی حیات انسان و طبیعت یعنی آب مهم نیست.وقتی آب نبود آبادانی یعنی یک طنز تلخ. ۹۰ درصد تالابهای کشور اینک بیابان شده‌اند. کارخانجاتی که آب بری فراوانی دارند در مناطقی کارگذاشته شده اند که دچار تنش آبی شدید هستند. کودکان در رودخانه زاینده رود؛ کار و فوتبال بازی میکنند!فرو نشست زمین تبدیل به یک ژانر وحشتناکی شده که بسیاری از استان‌های کشور و شهرها را خواهند بلعید بی‌آنکه بتوان در آنها زندگی کرد. گسل‌های زلزله خیز فعال شده‌اند و هر لحظه باید در انتظار فاجعه‌ای بود.چاههای غیرمجاز با خیال راحت در حال مکیدن آخرین قطرات خون زمین‌اند. ما در چنین کشوری زندگی می‌کنیم که باید شاهد مرگ زودرس طبیعت و انسانهایش باشیم.