امروز خراسان جنوبی_محمد راعیفرد
سیستم آموزش و پرورش ما نه شرایط و نه بستر و نه عزمی برای شکفتن آن ندارد. آموزش و پرورش ما هنوز بر محور دُگم و بسته یک سده قبل و بر مدار نامتعارف و معیوب میچرخد.هر چند سال یکبار با اعداد ۶_۳_۳ گاه ترمی، گاه روشهای دیگر بازی میشود بی آنکه بدانیم قرار است چه نسلهایی را به چه منظوری و با کدامین برنامه پرورش دهیم. ما هنوز در پیله ضخیم محفوظات و نمره محوری گیر کردهایم و یارای خروج از آن را هم نداریم. از دوره پیش دبستانی مبارزه با غول کنکور آغاز میشود؛ کنکوری که تمنای رسیدن به صندلی های دانشجویی، کارکردی جز گردش مالی هزاران میلیارد تومانی چیز دیگری را نمیبینیم.
فارغ التحصیلان مان تبدیل به لشکرهای چندین میلیونی شدهاند که فقط مدرکی دارند و زمینه جذب آنها به هیچ عنوان فراهم نیست تا به قومی بیکار و یا کارهایی که هیچ ارتباط طولی و عرضی بین نوع مدرک و شغل وجود ندارد، تبدیل شوند.ما بحثمان مربوط به استثائات نیست. حرفمان کلیتی است بسیار وسیعتر از آنی که تصور میکنیم.چگونه نتوانسته ایم نسلی از مدیران را برای آینده کشور تولید کنیم؟ چگونه نتوانسته ایم از دام محفوظاتی روشهای کنونی رها شویم؟ چگونه نتوانسته ایم سیستم آموزشی طراز عدالت را برای همه بچههایمان در جای جای کشور فراهم آوریم؟ چگونه نتوانستهایم با برنامهریزی صحیح و عاقلانه جوانان کشورمان را با توجه به نیازهایمان پرورش دهیم؟ چگونه نتوانستهایم در رشته های فنی و حرفهای و جذب جوانانمان در زمینه های مختلف فضای مناسب کسب و کار را فراهم آوریم؟ چگونه نتوانستهایم استقلال فکری را به دانش آموزانمان بیاموزانیم. چگونه است که نتوانستهایم ریا را در آنان بخشکانیم؟ چگونه نتوانستیم نسلی را پرورش دهیم که پرسشگری را بیاموزد و روشهای درست زندگی کردن را به آنان بیاموزانیم. چطور نتوانستیم؟باید باورکنیم که تقریبا آموزش و پرورش ما در خود مرده است.
بازدیدها: ۲۱