سرمقاله – رفع تحریمها، تضمینی برای تحول اقتصادی نیست!

امروز خراسان جنوبی_ محمد راعی‌فرد

یکی ازدلایل مهم فریز شدن توسعه در کشورمان، ساختارهای معیوب و فسادزا و فشل بودن تمامی امور وابسته به اقتصاد است. اگر فرض را بر این پایه استوار کنیم که با توجه به گفتگوهای جاری بین کشورمان و آمریکا تمامی تحریمها لغو و ایران در گستره بزرگ‌ جهانی ورودپیدا کند شاید اتفاق خاصی برای اقتصاد و شرایط زندگی عامه مردم نیفتد و در همچنان بر پاشنه قبل از رفع تحریمها خواهد چرخید، دلایل این امر نیز کاملاً واضح وروشن است. اقتصاد کشورمان دهه هاست که با توجه به انواع تحریمها، در یک دایره بسته با مدیرانی خاص که در یک چرخه معیوب فقط جای شان با هم عوض می‌شود؛ تبدیل به یک مسئله چند مجهولی گردیده که کسی یا جریانی تاکنون موفق به حل آن نگردیده است. اقتصادی که ریال ریال آن محاسبه نگردد و حسابرسی دقیق از صدر تا ذیل آن به عمل نیاید و عاملی به نام شفافیت در آن راهی نداشته باشد و کسی هم پاسخگوی این اتفاقات نباشد؛ تبدیل به معدن بزرگی می‌گردد که از آن انواع رانت استخراج میشود که همگی در جریان آن هستیم. تمامی کسانی که اقتصادگردانان مملکت هستند خویش را تافته ای جدا بافته و عقل کل میدانند و اجازه کمترین رسوخ به شاکله آن را نمی‌دهند. لذا کسانی توان نفوذ و بهره‌مندی از این خوان گسترده را دارند که حتماً وابستگی به قدرت‌های مافیایی سیاست و اقتصاد و فرهنگ را داشته باشند. اختلاسهای رایج که به شکلی باورنکردنی اوج گرفته و میگیرند، بانک هایی که هرکاری می‌کنند جز بانکداری، خروج سرمایه های کلان فکری و اقتصادی کشور از چرخه تولید، پاسخگو نبودن سیستمهای اقماری اقتصاد رانتی و فرار از شفاف سازی دلایل کم شماری از به وجود آمدن چنین وضعیت اسفبار اجتماعی هستند. آقازاده هایی که به نام پدر و از قِبَل روابط فامیلی موجود در ساختار اداری کشور از امکاناتی بهره‌مندند که به خواب مردم نیز نمی‌آید. نبود عدالت اجتماعی که فاصله طبقاتی را به حدی رسانده که شاید هیچگاه گسل آن پر نشود. حق کُشی هایی که دیگر تبدیل به یک رویه گردیده و حق خوری هایی که کسی رو مجال شکایت و ستاندن آن نیست؛ از همان دلایلی است که گفته اند باش تا صبح دولتت بدمد! با این چشم اندازی که به آنها اشاره گردید، اتفاقاً رفع تحریمها باگ‌ها وخلاءهای رانت خواری را بیشتر و فساد را آشکارتر خواهد نمود. اغنیا در حد ترکیدن متورم و چاق خواهند شد و فقرای ۶۰ میلیونی روز به روز نحیف‌تر و شکننده‌تر خواهند گردید.تنها یک راه می‌ماند و آن هم شخم زدن عمیق ساختارهای اقتصادی کشور و ترسیم یک چارت اجرایی قاطع و جدید است و بس. اینکه تصور کنیم که به همین راحتی می‌توان در مقابل کسانی که با رانت و فساد، قصرهای افسانه‌ای و ثروت‌های بادآورده، اندوخته های باورنکردنی را دپو کرده اند و مختلسین سینه چاک به راحتی تن به تغییر خواهند داد؛ خیالی باطل خواهد بود!

بازدیدها: ۵۶