یادداشت/ یک داستان و دو قهرمان

امروز خراسان جنوبی – رضا زنگوئی
zangoei@birjandtoday.ir
باید رابطه خود را با فرزندان مان درست تعریف کنیم. قرار نیست آنان کپی نسخه وجودی ما باشند. هویت مستقل را می جویند همان طور که جسم و جان مستقل دارند. باید به داد و ستد منطقی که بتواند به ساخت تربیتی کمک کند بیاندیشیم و به این مهم هم التفات داشته باشیم که اهل نظر می گویند:” شما می‌توانید مِهرِ خود را به فرزندانتان بدهید، اما نه اندیشه‌هایِ خود را، زیرا که آن‌ها اندیشه‌هایِ خود را دارند.” البته به مهر می توان زبان مشترکی یافت که دوگانه بودن اندیشه را نه تنها از مرز آسیب نجات دهد که به فرصت تبدیل کند. حکایت جمعه به مکتب آوردن طفل گریز پا با زمزمه محبتی که از درس معلم برمی خیزد، در ساحت زندگی و در نهاد خانواده هم قابل تعریف و تبیین است. اگر کلمات و رفتار ها درست در جای خویش بنشینند به مکتبی انسان ساز خواهیم رسید که انسان را به ارزش افزوده خواهد رساند. به این نکته توجه داشته باشیم که صاحب نظران می گویند،” شما می‌توانید تنِ آن‌ها را در خانه نگاه دارید، اما نه روحشان را، زیرا که روحِ آن‌ها در خانه‌ فرداست، که شما را به آن راه نیست، حتی در خواب.” حتی روح شان اگر در خانه امروز هم که باشند باز حصر ناپذیر و محدودیت گریز است. فهم درست این نگاه ما را به جایی می رساند که به دنبال حصر نباشیم بلکه در آزادی مطلق هم بتوانیم با روح شان ارتباط بگیریم. برای رسیدن به این نقطه باز باید بسان نقطه، سر خط. به اول یک خط دیگر برگردیم برای تحریر نگاه و تبیین شیوه رفتار چه از کارشناسان تعلیم و تربیت شنیده ایم که ” شما می‌توانید بکوشید تا مانندِ آن‌ها باشید، اما مکوشید تا آن‌ها را مانندِ خود سازید. زیرا که زندگی واپس نمی‌رود و در بندِ دیروز نمی‌مانَد.” با دریافت این ضرورت زندگی می توانیم همراه شان شویم. با زبان شان آشنا و با آن به همکلامی شان بپردازیم. در این فرایند قطعا به تاثیر و تاثر خواهیم رسید که برای هر دوی ما سازنده خواهد بود. در این ساخت نیز همساز خواهیم شد. بعد این به همآوازی هم خواهیم رسید و داستان با دو قهرمان پیش خواهد رفت که ما و فرزندمان باشیم. پس رابطه خود را با فرزندمان درست تعریف کنیم.