یادداشت: حالِ خوش و کارِ خوب

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / کارگر، قوه محرکه هر کشور است. عنصری که با تلاش و تکاپو، روح زندگی در جامعه جاری می کند. کنشگرانی جدید را باید قدر دانست چون تقدیر امروز و فردای کشورها بسته به نقش آفرینی آنان است. اگر آنان در هندسه فکری خود به ضرورت تلاش تمام عیار برسند، آن کشور به سرعت در مسیر توسعه قرار خواهد گرفت اما اگر کارگر، شانه هایش زیر بار کار، به لحاظ فکری، بلرزد، فردای آن جامعه، بدتر از امروزش خواهد بود. برای تقویت بنیه فکری کارگران، معتقدم باید بحث حلال اندیشی را تمام ساحتی پی گرفت و همه باید بر محور حلال به تعامل کاری برخیزیم. یعنی کارفرما، هرکه هست، از دولت تا بخش خصوصی تا شهروندانی که اگر خود در حوزه ای کارگر باشند، در جای دیگر، کارفرما خواهند بود، حق و حقوق کار و کارگر را در نظر داشته باشند و کارگر نیز ارزش کار و شان کارگری و حرمت کار مردم را بداند و به عمل درآورد تا همه چیز برمدار “حلال” رونق گیرد. این که بر این کلید واژه “حلال” این همه تاکید داریم بدین خاطر است که چون”شاه کلید” قفل های معرفتی و زیستی را چنان می گشاید که انسان پشت هیچ دری گیر نکند به ویژه در سرای آخرت که حساب ذرات را هم دقیقا، می سنجند. اگر کار و کارگر و کارفرما، در هندسه حلال انجام نقش کند، مسائل فراوانی از جامعه، حل خواهد شد. این را هم بزرگان فرهنگی ما، درس گرفته از آیات و روایات، بدان پرداخته اند و از جمله لقمه حلال در نگاه حضرت مولانا، جایگاه خاصی دارد زیرا آنچه ما می خوریم در روحیات ما تاثیر دارد، اینکه روزی ما و لقمه ما چه باشد، بی ارتباط نیست با اینکه “حال ما” چگونه باشد. لقمه انسان باید حلال باشد، تا حال او خوش شود و این خوش احوالی را به جامعه هم منتقل کند. اگر لقمه ها چنین نباشد، حال چنان خواهد شد که نه خود خوشی را ببینیم و نه جامعه در ازدحام افرادی چون ما ناخوش احوال، حال خوش کند. باید مراقب لقمه ها باشیم اگر به زندگی خوب فکر می کنیم این را هم اما باید توجه داشته باشیم که لقمه در این سخن، تنها آن خوراکی نیست که از راه دهان می بلعیم، لقمه هایی هست که ذهن ما و جان ما را تغذیه می کند. ما روزانه سر سفره های مختلفی برای جسم و روحمان روزی برمی داریم، مهم است که بدانیم روزی که به جسم و جانمان می رسانیم، حلال است یا حرام؟ مهم است که حساب همه چیز را بر همان نمطی داشته باشیم که در کتاب آمده است. باری باید بر اساس کتاب، حساب همه امور را داشته باشیم. کارگریم یا کارفرما، فرقی نمی کند. باید به روزی حلال بیندیشیم تا حال مان خوش شود و حال جامعه نیز هم…..