یادداشت: کربلای ۴، صدقه جاریه معرفت

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۴ بود که ۱۷۵ غواص شهید کربلای ۴ به میهن بازگشتند. موجی برخاست و دل های بسیاری دوباره به خط شهود بازگشتند. من این رجعتِ تاریخی و انسان ساز را واپسین مرحله این عملیات می دانم که نسلِ امروز، یعنی کسانی که سال ها بعد از آن حادثهِ حدیث، هم آن را درک و خود نیز نقش آفرین آن شدند. عملیاتی که نه تنها در عالم معنا تراژدی نیست بلکه حماسه ای ماناست که با بازگشت هر شهید، یک مرحله دیگر از آن اجرا می شود و در هر اجرا، مردمانی را با اجرِ شهادت پاداش می دهد که رهبر انقلاب فرمودند، امروز فضیلت زنده نگهداشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست. بهار ۹۴ با همین فیض به چشمه های فیاض نور تبدیل شد تا بر این باور، مؤمن تر شویم که دفاع مقدس ما را نباید در قواعدِ جنگ های جهان، تعریف کرد. وقتی چنین تعریفی نباشد، ذیل آن قواعد هم تعریف نخواهد شد. دلیل این اصرار هم برای این است که نگاه و باور ما با دیگران متفاوت است. ما نه طالب جنگ بودیم و هستیم و نه جنگجو بودیم و هنوز هم نیستیم. دیروز و امروزمان بر محور دفاع و ذیل مفهوم بلند “جهاد” تعریف می شود. جهاد هم شیوه مقابله ای است که اصلا چیزی به نام “شکست” در فرهنگ نامه آن وجود ندارد. این جا ایمان است که ترازوداری می کند و عیار نبردها و نقش آفرینی ها را “اخلاص” و خداباوری تعیین می کند نه برد و باخت ها و آنچه در ظاهر پیروزی و شکست می نامند. در کتابِ باورِ ما، دو صفحه وجود دارد؛ پیروزی و شهادت که آن را احدی الحسنین می خوانیم. هر دو نیز رستگاری و سعادت است. بی آنکه آسیب های پیامد پیروزی و شکستِ مرسوم جنگ ها، آن را تهدید کند. البته نگاه و باور ما هم با تهدیدهایی مواجه است که جنسش فرق می کند. ما غرور را، غفلت را، غبار گرفتگی را و مواردی از این دست که می تواند اخلاص را به چالش بکشد، در شمار آسیب های حماسه ماندگار خود می دانیم و البته می کوشیم با احیای معارف دفاع مقدس ، هم آن حماسه را برای نسل امروز بیان کنیم و هم باوری را به تشریح برخیزیم که عملیات های دفاع مقدس را، صدقه جاریه می دانست و می داند که هرگز به پایان نمی رسد بلکه در گذر زمان، نو به نو می شود. مثل وقفی که تبدیل به احسن شود متناسب با نیاز زمان. باری، کربلای ۴ را با این تعریف باید خواند و از این زاویه باید نگریست والا به سنجه جنگ های این جهانی گذاشتن آن کفران نعمت معرفت است چنانکه عاشورا را نباید با قواعد حرکت های نظامی سنجید. همه جنگ ها به نقطه پایان می رسد . همه قهرمانان نامی جنگ ها هم به نفس آخر می رسند اما عاشورا و همه کسانی که خود را با آن تعریف کرده اند، نه تنها به پایان نمی رسند بلکه در هر آغاز، فوجی از مؤمنان را هم به نقطه آغاز برمی گردانند. ما هم برگردیم و دوباره با شهدا همراه شویم در راهی که باید به رستگاری ما و عزت خدشه ناپذیر ایران برسد.

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شدعلامتدارها لازمند *

*