سرمقاله/چقدر خدا به ما رحم می کند…!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com
این روزها اخباری که از فرودگاه ها و سامانه شرکت های هواپیمایی به گوش می رسد نشان از مشکلات فنی در پروازهای هواپیماها دارد، البته به لحاظ روانی و به دلیل برخورد هواپیمای شرکت هواپیمایی آسمان در کوه های دنا و عدم دسترسی به قطعات هواپیما و اجساد جانباختگان و جعبه سیاه آن، نوعی حساسیت در گزینش خبرهای هواپیماهای کشوری به وجود آمده است که به نوعی دلهره از تمامی پروازها را تداعی می کند و مردم دائم تکرار می کنند که چقدر خدا رحم کرد، این روزها خدا خیلی و در بسیاری از موارد فقط به ما و کشور ما رحم می کند …!!
اما آن روی سکه واقعیت، چیز دیگری است که سخت گزنده و تلخ است و دیگر نمی شود از آن گریخت و یا در زرورق شعارها پیچیدش و به مردم هدیه اش کرد.
آن روی سکه در چمبره تحریم ها قرار گرفته است که بسیار تلاش کردیم تا آن را کم اثر و یا بی اثر جلوه دهیم تا مردم تأثیرات آن را کمتر متوجه شوند. گاه نیز آن ها را کاغذ پاره نامیدیم و …اما کم کم تأثیرات مخرب تحریم ها در ارکان مختلف زندگی مردم خود را نشان داد و فشارهای اقتصادی چهره کریه اش را به مردم نمایاند.
در امر علمی اجازه دسترسی به ابزارهای پیشرفته و دستیابی به علوم روز از ما گرفته شد و در امر علوم ارتباطی نیز ما را تا دو یا سه نسل عقب انداختند و در امر حمل و نقل خرید هواپیماها و قطعات حیاتی آن از ما دریغ شد و فرسودگی هواپیماهای موجود و حتی سیستم های پیشرفته ترابری ریلی نیز به ما داده نشد و بیشترین آنها را نیز در امور پیچیده بانکداری و بیمه های جهانی چشیدیم.
هرچند همین کمبودها ما را در برخی زمینه ها به سمت و سوی پیشرفت سوق داد، اما واقعیت ها را نمی توانیم کتمان کنیم و خود را در باد برخی توسعه های به دست آمده بخوابانیم.هر چند تحریم ها برای برخی افراد گردن کلفت پر رابطه چه حقیقی و چه حقوقی تبدیل به سفره ای پربرکت و خوش آب و رنگ شد و به بهانه دورزدن تحریم ها چه سرمایه های بی زبانی را که از سفره مردم برداشتند و بر جیب قلمبه خود نهادند.
یکی از کودکان ناقص الخلقه که از هم آغوشی تحریم ها و دور زدن آنها بوجود آمد و با کلی جشن و پایکوبی دورهمی گروه های قدرتمند اقتصادی متولد شد شخصی چون بابک زنجانی بود که دانیم و دانید و اشخاص و شرکت هایی دیگر که از این نمد چه کلاه هایی که برای خود نمالیدند.
عبور از تحریم ها نیاز به برنامه ریزی های دقیق و متقن دارد که با عقلانیتی جدا از شعارزدگی و خردجمعی و با نگاهی جهانی و در نظر گرفتن منافع ملی باید مورد پیگیری قرار گرفته و عملیاتی شود.
برجام، جایگاه و هدفش معلوم است، اما این که خود را بسیار بالاتر از روابط پیچیده جهانی بپنداریم و واقعیت های قدرت های جهانی را کتمان کنیم و خودمان را گول بزنیم و بدون بسترسازی خواسته باشیم از این پیله سردرگم تحریم ها خارج شویم امری است که ما را به مقصود نخواهدرساند و نتیجه ای جز از دست دادن فرصت ها و ایجاد تهدیدهای جدید به بار نخواهد آورد.
شاید تحریم ها برای برخی دکان پر رونقی باشد اما این مردم اند که باید بهای آن را بپردازند و بسوزند و بسازند.