سرمقاله/آبی و قرمزهای دنیای سیاست…!!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com
چه خوب بود که یکبار و برای همیشه یک مسابقه جوانمردانه در قالب شهرآورد یا دربی سپهر سیاسی کشورمان انجام می گرفت که دو رقیب هرآنچه را که در چنته داشتند رو می کردند تا داور بازی که همانا افکار عمومی است بدون هیچگونه طرفداری معنادار به قضاوت این دو نحله فکری سیاست کشور می پرداخت!!
دو رقیبی که دائم کری می خوانند و قبل از بازی سرنوشت ساز، دائم یکدیگر را مرعوب و تخریب می کنند، دائم به هم نق می زنند و با رصدکردن هم در بازی مچ گیری استاد دوعالم اند، دائم از هم ایراد می گیرند و یکدیگر را عامل این همه مشکلات و بدبختی های مردم می دانند، آنان به شدت در پایش هم دقت دارند و دائم زیر پای هم پوست خربزه می اندازند.
به راحتی به هم تهمت می زنند و قسم و آیه یاد می کنند که حق با آنان است و دائم از طرف مردم و به نام آنان حکم علیه هم صادر می کنند، هیچکدام در مقابل هم کوتاه نمی آیند و پا پس نمی کشند، هر دو حریف سخت خویش را طرفدار مردم و انقلابی دو آتشه می دانند و حاضرند که دست بر قرآن هم بگذارند برای اثبات حرف هایشان.
این دو تیم که یکی سنت را نشانه رفته است و دیگری مدرنیسم را، اتفاقا بر شاخه نشسته اند و با اره عمل از بن می برند آن را !!
داور مسابقه اینک سال های سال است که نظاره گر عملکرد این دوتیم بوده و نتیجه بازی هریک از این دو نحله فکری را در سپهر سیاست ایران دیده و بارها و بارها صابون یکی از این دوتیم را بر جامه اش تجربه کرده است.
این که چرا و چگونه پس از سال ها شرایط اجتماعی کشور و وضع تولید و بیکاری و فسادهای عادی شده در دو مدار اداری و اقتصادی و قاچاقی که دست اندرکارانش را چاق و چاقتر می کند، فقر و فاصله طبقاتی پرناشدنی، رانت خواری و اختلاس های زنجیره ای، رابطه مداری و مرگ ضابطه مندی، عدم اجرای قوانین مانده برزمین، دور زدن قانون و فرارهای بزرگ مالیاتی، نبود سیستم های نظارتی کارآمد، یک بام وچند هوایی اجرای قانون، دوری بسیار از اصل مهم عدالت محوری، عدم تقسیم عادلانه ثروت در کشور، موج و سونامی آقازادگی و هزار درد بی درمان دیگر، از جمله مواردی است که این داور زخم خورده نیک بر آنها اشراف دارد.
شهرآوردی که هم داور و هم تماشاگران اش ۸۰میلیون انسانی هستند که تاکنون به اینان اعتماد کرده اند، اعتمادی که سخت دچار ریزش شده است.
اگر قرار است این بازی سرنوشت ساز با خشونت و هوچی گری و با هر حرکت نفرات دو تیم تند تند خویش را به زمین زنند که وقت از داور بخرند یا او را مجاب به دادن کارت زرد و قرمز به طرف مقابل کنند، نتیجه این بازی معلوم است، شکست دو تیمی که مدعی قهرمانی اند، در این مسابقه که قرار است در زیر نورافکنهای قوی و در اتاق و یا بهتر است بگوییم زمینی شیشه ای و شفاف انجام شود، هیچ حرکت و یا مظلوم نمایی و عربده کشی های بی منطق و باجگیرانه ای از چشم داور پنهان نمی ماند.
رعایت قوانین بازی می تواند داور را مجاب کند که بازی جوانمردانه ای در حال شکل گیری است، درغیر این صورت این داور و مردم هستند که هردو تیم را از زمین بازی سیاسی کشور اخراج و برای همیشه پرونده این دو تیم را خواهند بست، داور مسابقه و مردم با کسی شوخی ندارند، آنان به دنبال بازی هستند که خیال می کنند درآن برنده هستند، بهتر است دوتیم با داور، بازی موش و گربه نکنند، داور مسابقه تجربه ای چهل ساله دارد و نیک می داند که دوتیم چه در چنته دارند و چند مرده حلاج اند…!!!