فجایع بی پایان…!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد -mohammadraeifard@yahoo.com
آمار مرگ و میر تصادفات جاده ای به غیر از درون شهرها درطی سال های ۸۴ تا۹۴ بالغ بر ۲۲۰ هزار نفر اعلام شد، به معنای دیگر هرسال حدود ۲۲ هزار نفر از مردم به طرز فجیعی از بین می روند که رتبه کشورمان از این بابت سوم جهان است!!
روز گذشته نیز اتوبوس حامل تعداد زیادی مسافر به قعر دره ای سقوط کرد و ۱۱ نفر در دم جان سپردند، هنوز نوبت به چله نشینی دختران نوجوان و معصومی که برای حضور در اردوی شیراز عازم بودند فرا نرسیده که عفریت مرگ عده دیگری از مردم را در خود بلعید، آمار مرگ و میرجاده ای جدای از مصدومینی است که یا قطع عضو می شوند و یا قطع نخاع و یا نقایصی که باید تا انتهای عمرباخود همنشین کنند و هزاران میلیاردتومانی که صرف درمان آنان می شود.
این درست که در تمام کشورهای دنیا تصادف و مرگ و میرناشی از آن وجود دارد اما بالا رفتن دامنه آمار در کشور ما از مرحله عادی سال های سال است که عبور کرده و مرز هشدار را نیز در نوردیده و اینک به خط بحران نزدیک شده است.
چرایی بالا رفتن آمار تصادفات منجربه جرح و مرگ را باید از چند منظر و شاخصه مورد بحث قرار داد.
۱-ایمن نبودن و غیر استاندارد بودن راه ها به لحاظ یک بانده و دوبانده بودن و عرض و شانه جاده ها و پوشش آنها و…
۲-ایمن نبودن خودروها با توجه به دوری از استانداردهای ترمز و فرمان و مجموعه سیم کشی های آن و نقص های عدیده فنی که به دلیل نبود نظارت لازم خودروهای اتوبوسی و شخصی را دچار سوانح و تصادفات ناخواسته می کند.
۳-راننده های خودرو خصوصا اتوبوس ها که به دلیل سرویس دهی های تسلسلی و نداشتن استراحت لازم و یا کمبودهای تخصصی در امر رانندگی و یا خواب آلودگی های مفرط و خستگی هایی که قدرت تصمیم گیری های لازم را در زمان حادثه که به چند ثانیه نیز نمی رسد به حداقل می رساند.
۴-خطاهای انسانی که ۷۵ درصد تصدفات منجر به جرح و مرگ راشامل می شود.
چنین به نظر می رسد که زمان تصمیم گیری توسط نهادهای مسئول برای تغییرات در قوانین فرا رسیده، آمارها بسیار سنگین و وحشتناک است، وزارت راه، پلیس راهور و نیروی انتظامی، قوه قضائیه و نمایندگانی از تولیدکنندگان خودروها و مجلس شورای اسلامی باید با تعامل و خرد جمعی این معضلی را که هرساله هزاران نفر ازمردم کشور را نه در صحنه های نبرد و یا اپیدمی بیماری خطرناک که در جاده ها نابود می کند را برای همیشه حل و فصل کنند.
فرهنگ سازی در جاده ها هم چون درون شهرها و خانه ها حیاتی به نظر می رسد، جراید و صدا و سیما و دنیای مجازی هر یک به نوبه خود باوحدت رویه باید خطاهای انسانی منجر به تصادفات جاده ای را به صفر نزدیک کنند، طرحی بلند پروازانه اما با ضمانت های لازم اجرایی که توان برخورد و بدون چشم پوشی با متخلفین را داشته باشد را تهیه و به مرحله اجرا درآورند و گرنه هر روزی را که بی جهت از دست بدهیم ۶۰ نفر از مردم مان را در جاده ها به طرز فجیعی از دست خواهیم داد، یعنی هر ساعت متجاوز از دو نفر !!
راه های کشور تبدیل شده اند به سلاخ خانه هایی که هر ساعت طلب خون می کنند، مردمی که خود خواسته طومار زندگی شان را در هم می پیچند، پیر و جوان و کودک، لحظه ای و فریادی و سکوتی مرگبار، گاه حتی فرصت فریاد کشیدن از تو نیز سلب می شود. مجموعه ای ناقص از راه و خودرو و راننده و قوانینی که خلأ زیادی دارند رانندگی لذت بخش را در کشورمان تبدیل به خون بازی کرده اند.