سرمقاله/مهر ، شکوفه ها و آغاز زندگی…!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد -mohammadraeifard@yahoo.com
آسمان تمام شهرهای ایران با تمام ابروبارندگی اش و غبارهای تمام ناشدنی اش با شروع مهرماه آبی و صاف می شود، عطری خاص دارد، شهرها و خانواده ها، روستاها و بخش ها دوباره جان می گیرند، کشور جان می گیرد، برنامه هایش برمبنای حضور ۱۴ میلیونی دانش آموزان دوباره زنده می شوند و ساعت ها یکساعت به جلورانده می شوند.
آموزش و پرورش کشورمان تنگناهایی دارد نفسگیر و پرچالش، اپیدمی نبود سیستم و برنامه ریزی در تثبیت روش ها و نگرش ها او را رنج می دهد.
شکوفه هایی که باید روزی بشکفند و به بار نشینند و ثمر دهند روزشان است و با شادی و قهقهه های کودکانه بی دغدغه و گاه هق هق های کودکانی که باید از خانه جدا شوند، معلمانی که عاشقانه دامن می گشایند که پر کنند آن را از شکوفه های معطر شش ساله، چه شعف و شوری دارد فضای این روزهای جای جای کشورمان.
بوی ناب کاغذ دفترهای جلد شده، مداد هایی با نوک های شکننده تیز شده و تراش هایی که کارشان پوست کندن مدادهاست، شمیم گچ و تخته های سبز رنگ و بوی رنگ هایی که به در و دیوار کلاس ها پاشیده شده تا ظاهری نو به خود گیرند، صدای جیر و جیر میز و نیمکت ها و بابای مدرسه ها، کتاب هایی که دلت نمی آید محکمتر ورقشان بزنی از بس که نو هستند.
روز شکوفه ها وبعد هم تمامی پایه های دبستانی و دبیرستانی پیامی دارد به طول و عرض و عمق ایران، پیام دانایی و توانایی، پیام مهر و دوستی و پاکی سخن، پیام همبستگی و تعامل و بسیار پیام های ناب و شیرین، اما روی دیگری هم دارد رویی ترش و عبوس و گس، رویی که دردهم دارد، شکستن غرورهم دارد، روزی که سیلی زنندگان به صورت، هم دیگر چهره سرخ نمی کنند، دورافتادگان از خان گسترده امکانات و سفره های رنگین دانش آموزان میلیون ها تومانی ثبت نام شده، کپرهایی که هنوز محو نشده اند، مدارس دولتی پرترافیک و کم امکانات، مدارس استیجاری و پرخطر دورافتادگی بسیار از مرکزشهرها و چندپایه گی در یک کلاس، نبود امکانات کارگاهی وآزمایشگاهی، نبود حداقل سیستم های هوشمند حتی در مدارس شهری و کمبودبسیاری از امکانات نرم افزاری و…
آمو زش و پرورش ما سیستمی معیوب دارد که چرخ هایش باهم نمی چرخند، با بازدهی کم و نیروهایی که هرز می روند.
معلمین ما از جایگاه واقعی شان بسیار فاصله دارند، از حداقل ها بهره مندند، طرح های انگیزشی بسیار اندک دارند و از اهداف آموزشی و کاربردی فواصلی فاحش دارند، ابزاری هستند در دست شعاردهندگان و مانور دهندگانی که از نام و جایگاه معلمین شان نانی گرم می کنند و آبی سرد می نوشند.
این بیمار تب دارد و هرسال هم حالش بدتر می شود اما با زور آمپول و قرص و مسکن برای سال بعد زنده نگه اش می دارند.
قدرت یک جامعه به آموزش و پرورش اوست، ماندگاری وتوسعه و آزادگی هر کشوری منوط به داشتن آموزش و پرورشی قوی و سیستمی است، با تعویض و جایگزینی روش هایی که به شکلی سریالی در آموزش و پرورش ما بدون در نظر گرفتن زیرساخت ها انجام می گیرد. این وزارتخانه هیچگاه رخت عافیت برتن نخواهد کرد.