وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
امروز خراسان جنوبی – سعیده ساجدی نیا
روانشناسان معتقدند: دگرگونی‌یی که پس از خندیدن درانسان بوجود می‌آید، به معجزه در درون فرد منجر می‌شود،جالب است بدانید که نخستین معجزه زرتشت، خندیدن وی در بدو تولد بوده است!
محققان علوم انسانی با تقسیم‌بندی “خنده” به خنده ذاتی(درونی) و خنده مصنوعی(اکتسابی) می‌گویند: خنده درونی بخشی از عملکرد شادی کودک درون ماست. ما زمانی که عمیقاً نسبت به یک مسأله‌ای شاد شویم، شروع به خندیدن می‌کنیم، همانطور که وقتی غمگین می‌شویم، شروع به گریستن می‌کنیم؛ پس این هیجانات به واقع مکمل شخصیت ما هستند.
اما در مقابل، لبخند اکتسابی، لبخندی است که مثلاً در عین ناراحتی با ورود یک شخص تازه وارد به محیط، لبخند می‌زنیم و سعی می‌کنیم خود را شاد نشان دهیم که از آمدن او خوشحال شده‌ایم، اما اگر بخواهیم خنده واقعی را ببینیم، باید به سراغ کودکان برویم، خنده‌هایی که حین بازی با هم از ته دل سر می‌دهند. در حقیقت خندیدن نوعی ابراز هیجان شادبودن و شادمانی و عامل ایجاد دگرگونی و معجزه در وجود فرد است.
بطورکلی خنده موجب می‌شود انرژی از منبع درونی وجود شما به سطح بیاید. انرژی همانند سایه‌ای خنده را دنبال می‌کند و بدنبال آن جاری می‌شود. خندیدن یکی از بهترین، ساده‌ترین و طبیعی‌ترین راه‌های خلاصی از شر ناآرامی‌های ذهن است. خندیدن می‌تواند مقدمه‌ای شورانگیز برای وارد شدن به مرحله توقف افکار و بی‌ذهنی باشد.
به گفته پژوهشگران مسائل اجتماعی، لازمه شادی و شادبودن چیزی نیست جز مثبت‌اندیشی و جست‌وجوی خوبی‌ها و زیبایی‌ها. انسان با نگرش منفی به دنیا چیزی جز روحیه‌ای افسرده، چهره‌ای غمگین و حالتی خشمگینانه ندارد و این نگرش منفی، تخریب‌گر جامعه است. نباید فراموش کرد که رخدادهای اجتماعی، راه‌حل‌های اجتماعی دارد و راهکارهای جمعی در برخورد با چنین مشکلاتی می‌تواند بسیار کارساز باشد. به یاد بسپاریم که پیشگیری کارآمدتر از درمان است.
دکتر امان‌الله قرایی‌مقدم، عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت معلم می‌گوید: شاد کردن و شاد بودن جامعه موجب پیشرفت و توسعه اجتماعی، اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و خانوادگی جامعه می‌شود و از بسیاری مسائل و بروز انواع آسیب‌های جامعه، جرم و بزهکاری، طلاق، نابسامانی خانوادگی و سایر مسایل جلوگیری می کند.
وی اظهار می کند:در جامعه شاد، اختلالات روحی کمتر دیده می‌شود و میزان رغبت تحصیلی و دل به کار دادن و تولید، افزایش می یابد، پس بهتر است با صرف هزینه‌های کم برای شادی از پرداخت هزینه‌های هنگفت آسیب‌های اجتماعی در امان باشیم!
این آسیب شناس به نتایج یک تحقیق میدانی در خصوص وضعیت “شادی یا شاد بودن” در میان جوانان اشاره کرده و می گوید: آمارها بیانگر آنست که شادی‌های آنها بسیار محدود هستند؛ تفریحاتی که می‌تواند باعث شادمانی‌شان شود، بسیار کلیشه‌ای وخالی از هیجان لازم جوانی است و این امر موجب می‌شود که روحیه جامعه، تحلیل رفته و بسوی افسردگی و اندوه و در نتیجه کاهش بهره‌وری از جهات مختلف پیش برود.
به باور کارشناسان، هرکسی برای شاد بودن آستانه‌ای دارد؛ ممکن است عاملی باعث شادی من شود، اما شما را شاد نکند. این نوع شادی، شادی کاذب است. شادی واقعی آن نوع شادی است که مکان و زمان در آن تأثیری نداشته باشد و بهترین مثالی که می‌تواند نشان دهنده این نوع شادی باشد، ارتباط شادمانه کودکان با یکدیگر بوده که توأم با خلاقیت است.
شاید برای خیلی‌ها غیرقابل تصور باشد که هندوستان شادترین کشور دنیاست؛به این دلیل که مسائل مالی مانع محکمی می‌تواند برای شاد بودن باشد اما این مهم نشان می‌دهد “داشته‌ها” عامل ایجاد و ابراز شادی نیستند، بلکه “بودن‌ها” هستند که عامل شادی‌اند.
