یادداشت امروز / ۱۳ نحس نیست، مقدس است یاسمن رضائیان

عدد سیزده نه تنها در باور ایرانیان، بلکه در باور تمام کشورهای دنیا عددی نحس و شوم به حساب می آید. این باور در قوم های باستانی نیز وجود داشته است. در ایران و هند باستان، دوره آفرینش دوازده هزار سال در نظر گرفته می شد و به دنبال آن هر سال نیز دوازده ماه داشت، یعنی هر هزار سال یک ماه در نظر گرفته می شد. در یونان باستان نیز، تعداد خدایان دوازده بوده و باور بر این بوده هنگامی که سیزدهمین آن ها وارد می شود یکی از آن ها را می کشد و خود به جای آن می نشیند. در تمام ادوار و در تمام ملت ها همواره سعی شده است از به میان آمدن عدد سیزده جلوگیری شود. مثلا: در هواپیمای ایرباس صندلی شماره سیزده وجود ندارد و در بعضی کشورها پلاک هیچ خانه ای را سیزده قرار نمی دهند و به جای آن از دوازده به علاوه یک استفاده می کنند. از طرفی باید در نظر داشت که سیستم شمارش در برخی از نقاط دنیای باستان دوازده دوازدهی بوده، بنابراین عدد سیزده می تواند مفهوم پایان یک دوره و شروع دوره جدید باشد. اما ریشه این باور از کجاست؟ در زمان بنی امیه اقدامات زیادی در جهت تخریب چهره شیعه و خصوصاً امام علی(ع) صورت گرفت. گفته می شود در آن زمان بنی امیه در این راستا عدد سیزده را نحس اعلام کرد. این عدد بیانگر روز تولد امام علی(ع) (۱۳ رجب) بود. در حالی که سیزده در میان شیعیان عددی مقدس به حساب می آید. طبق مطالعاتی که عبدالدائم الکهیل، پژوهشگر قرآنی جهان اسلام، در حوزه قرآن انجام داده است، سیزده عدد مبارکی ست: تعداد آیات اولین سوره یعنی فاتحه ۷ و تعداد آیات آخرین سوره یعنی ناس ۶ می باشد که مجموع این دو عدد ۱۳ می شود. تعداد کلمات اولین سوره یعنی فاتحه ۳۱ و تعداد آیات آخرین سوره یعنی ناس ۲۱ کلمه است که مجموع این دو عدد نیز مضربی از ۱۳ است. آخرین آیه قرآن «مِنَ الْجِنَّهِ وَالنَّاسِ» ۱۳ حرف دارد. اولین سوره ای که با حروف مقطعه آغاز شده است سوره بقره (الم) و آخرین آنها سوره قلم است که با (ن) آغاز شده است. تعداد آیات سوره بقره ۲۸۶ است که مضربی از ۱۳ است و تعداد آیات سوره قلم ۵۲ است که باز هم مضربی از ۱۳ است.
مجموع آیات سوره هایی که با حروف مقطعه آغاز شده اند ۲۷۴۳ می باشد که این عدد نیز بر ۱۳ بخش پذیر است. اگر تاریخ سه واقعه اصلی زندگی پیامبر را با هم جمع کنیم، یعنی  بعثت در۴۰ سالگی، هجرت در ۵۳ سالگی و وفات در ۶۳ سالگی عدد به دست آمده مضربی از ۱۳ است (۱۲*۱۳=۱۵۶=۶۳+۵۳+۴۰). همچنین، حضرت محمد(ص) ۱۳ سال بعد از بعثت از مکه به مدینه مهاجرت کردند. اما باور به شومی عدد سیزده در میان مسیحیان از کجا نشات می گیرد؟ ریشه این باور در میان مسیحیان به واقعه خیانت یهودا برمی گردد. در ضیافت شام آخر، ضیافتی که بعد از آن یهودا به حضرت مسیح خیانت کرد، وی نفر سیزدهمی بود که وارد ضیافت شام شد. از همین روست که مسیحیان در ضیافت های شام خود هرگز سیزده نفر پشت یک میز نمی نشینند. در حالی که اگر خود حضرت مسیح(ع) را هم در شمارش افراد وارد کنیم، یهودا نفر سیزدهم جمع نبوده است، بلکه نفر سیزدهم مسیح(ع) بوده و بنابراین می توان گفت این عدد، عددی مقدس است. اما عدد سیزده در تقویم آزتک عدد مهمی محسوب می شود. بنابراین این عدد نه تنها شوم نیست، بلکه طبق دلایل ارائه شده عددی مبارک و مهم است و می تواند نماد و نشانه ای از پاک ترین و مبارک ترین انسان ها و مقدسات زندگی آدمی از ازل تا ابد باشد.