وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
– چند روزی از مراسم استقبال آنها در برگشت از مسابقات اردبیل می گذرد و قرار است تمرینات شان را مجدد پیگیری کرده و آمادگی های لازم را برای درخشش در تیم ملی و جواز حضور در مسابقات المپیک بدست آورند. تیم ناشنوایان تنیس روی میز استان به آنچه مربی با تجربه شان می گوید، خوب توجه می کنند تا در رقابت ها بدرخشند.
منصوره شبانی ورزشکار ناشنوایی است که از سوم ابتدایی با شروع تمرینات تنیس روی میز به این ورزش علاقه مند می شود، می گوید: اولین تجربه مسابقات کشوری را در سال ۹۰ کسب کردم و پس از آن با حمایت خانواده تمرینات خود را ادامه دادم.
پشتکار بالا
او پس از دو سال تمرین حرفه ای در سال ۹۲ به اردوی تیم ملی اعزامی به مسابقات چین تایپه دعوت می شود. اما از آنجا که در رده نوجوانان بوده و شرایط سنی لازم را نداشته نمی تواند به مسابقات اعزام شود.
او به سه روز تمرین تنیس روی میز در هفته با مربی با تجربه اش به همراه ورزشکاران شنوا و سالم اشاره می کند و می گوید: رقبایی که در این دوره از مسابقات حضور داشتند از سطح بالایی برخوردارند و یا سال ها تمرین داشتند که یکی از این ورزشکاران بازیکنی از گیلان بود که عضو تیم ملی نیز است، توانستم با نتیجه ۳ بر ۲ پیروز و راهی فینال این رقابت ها شوم.
او که در حال حاضر ۱۶ سال دارد و توانسته در رده سنی بزرگسالان مسابقات تنیس روی میز شرکت کند تأکید می کند: با حمایت خانواده و هیأت ورزش ناشنوایان، ورزشکاران استان توانستند در این رقابت ها خوش بدرخشند و مقام هایی را به دست آورند.
او ادامه می دهد: تجربه زیادی را در مسابقات کشوری ندارم اما با پشتکار توانستم مقام نخست این مسابقات را کسب کنم و جواز حضور در تیم ملی را بدست آورم.
انگیزه کافی
در ادامه دیگر ورزشکار ناشنوا که از سال ۸۹ تمرینات خود را در تنیس روی میز آغاز کرده است، می گوید: علاقه ای زیادی به این ورزش دارم و حدود ۶ ماه است بطور مداوم در تمرینات آمادگی مسابقات کشوری حضور داشتم.
راضیه قادری فرد که در حال حاضر در گلخانه مشغول به کار است، ادامه می دهد: بنا به شرایط شغلی نمی توانستم در سال های گذشته در تمرینات شرکت کنم از طرفی بدلیل نبود بودجه کافی سالن تمرینات تنیس روی میز تعطیل شد و ما باید با بودجه شخصی به تمرینات ادامه می دادیم که برایم سخت بود و برای حدود ۴ سال تمریناتم را محدود کردم.
او با اشاره به اینکه تنیس روی میز جزو معدود رشته هایی است که اگر ۱۰ سال تمرین نکنی می توانی دو مرتبه با کمی تلاش به آمادگی جسمانی و فیزیکی مناسب برسی، می گوید: این مسابقات انگیزه کافی را برایم ایجاد کرد تا بتوانم تلاشم را دو چندان کنم که در سال آینده بتوانم سهمیه مسابقات را کسب کنم البته تشویق و حمایت خانواده ام در این زمینه کمک زیادی به پیشرفت من کرده است.
قادری فرد از مسئولان انتظار دارد توجه ویژه ای به رشته های ورزشی ناشنوایان و تنیس روی میز داشته باشند و تأکید می کند: تنیس روی میز جزو ورزش های هزینه بر است و خرید یک راکت خوب و یا میز و تجهیزات سالانه هزینه های زیادی لازم دارد که ورزشکاران ناشنوا نیاز دارند که مورد حمایت مسئولان قرار گیرند.
سمیه تخمگر دیگر ورزشکار ناشنوایی است که از سال ۹۱ در این رشته مشغول به فعالیت است و می گوید: تجربه زیادی در مسابقات ندارم و شرکت در مسابقات کشوری که در اردبیل برگزار شد کمک زیادی به من کرد تا انگیزه بالاتری داشته باشم و تلاش خود را بیشتر کرده و مقام هایی را در سطح ملی کسب کنم.
او به تنیس روی میز علاقه دارد و می خواهد تمرینات بیشتری را داشته باشد و ادامه می دهد: اگر با هماهنگی هیات ورزش ناشنوایان و مسئولین ساعات تمرین بیشتر شود و تجهیزات را در اختیارمان قرار دهند می توانیم با تلاش مقام هایی را در سطح ملی کسب کنیم.
استعداد ناشنوایان
در ادامه حسین رفیعی که از سال دوم دبیرستان تنیس روی میز را شروع می کند و در سال ۶۴ مقام دوم مسابقات آموزشگاه های خراسان بزرگ را بدست می آورد، می گوید: خراسان جنوبی جزو معدود استان هایی است که استعداد ورزشی خاصی در زمینه ورزشکاران موفق تنیس روی میز دارد.
او که سه سال عضو تیم ملی ناشنوایان کشور است و حدود ۱۰ سال مربیگری ورزشکاران تنیس روی میز بیرجند را دارد، ادامه می دهد: تنیس روی میز یکی از سریعترین ورزش های جهان است و سرعت توپ در مسابقات جهانی به ۱۸۰ کیلومتر در ساعت می رسد.
او انعطاف بدنی، قدرت و استقامت را از ضروریات فعالیت در این رشته می داند و تأکید می کند: خانواده با حمایت ورزشکاران ناشنوا و علاقه مند به حضور در ورزش تنیس روی میز می توانند به رشد و پیشرفت این رشته کمک کنند. رفیعی با اشاره به اینکه تنیس روی میز جزو معدود رشته هایی است که هر دو نیمکره مغز با هم فعالیت می کند و رابطه مغز با عضلات هماهنگ است، می گوید: انفرادی بودن این ورزش فرد را به خود متکی می کند و عزت نفس او را بالا می برد که در این زمینه ناشنوایان می توانند با تمرین در این رشته ورزشی در زندگی شخصی نیز موفق تر باشند.
او به سن کم ورزشکاران استان اشاره می کند و ادامه می دهد: تمام ناشنوایان می توانند در رده های سنی مختلف در مسابقات عادی (شنواها) شرکت کنند و با استعدادیابی ورزشکاران نوجوان تیم استان حداقل تا ۵ سال دیگر در مسابقات حضور داشته باشد.
البته او به تمریناتی که در سالن سرحدی ورزشکاران ناشنوا بطور رایگان دارند اشاره می کند و می گوید: فرصت خوبی برای ورزشکاران فراهم شده اما خرید راکت متوسط قیمت بالایی دارد که با توجه به بودجه کم هیات ورزش ناشنوایان نیاز به حمایت های بیشتر مسئولان دارد.
او همچنین برگزاری مسابقات دوستانه و پیگیری میزبانی مسابقات قهرمانی کشور را از اهداف هیات ورزش ناشنوایان ذکر می کند و می گوید: گرفتن مجوز میزبانی مسابقات به پیشرفت فنی ورزشکاران و علاقه مندی خانواده ها کمک می کند تا فرزندان ناشنوای خود را به این رشته بیاورند.
کمبود مالی
در ادامه دبیر هیأت ورزش ناشنوایان خراسان جنوبی با اشاره به اینکه از سال ۸۷ تلاش زیادی در زمینه فعال کردن ورزش ناشنوایان انجام دادیم، می گوید: چهار رشته دارت، شطرنج، والیبال و تنیس روی میز از جمله رشته های ورزشی است که ناشنوایان می توانند در آن شرکت کنند اما تنها تنیس روی میز فعال است که در سال گذشته تیم بانوان اعزام به مسابقات شد و توانست مقام نایب قهرمانی این مسابقات را بدست آورد.
مصطفی ظهر به نفرات اعزامی به مسابقات قهرمانی کشور در شهریور ماه جاری اشاره می کند و ادامه می دهد: تیم خراسان جنوبی در برابر قهرمانانی به رقابت می پردازد که اعضای تیم ملی هستند و در حالی موفق به کسب مقام برتر این مسابقات می شود که از کمبودهای مالی رنج می برد. او ورزشکاران ناشنوا را افرادی قانع و مهربان ذکر می کند و می گوید: تعهد و انگیزه ورزشکاران موجبات پیروزی آن ها را رقم زده است و با تلاش توانستند جواز حضور در تیم ملی را بدست آورند.
او به محرومیت استان در زمینه مسائل اجتماعی، خشکسالی و کمبودهای مالی ورزش اشاره و تأکید می کند: با پیگیری هایی که در زمینه تأمین مالی ورزشکاران اعزامی به مسابقات قهرمانی کشور انجام شد توانستیم مبلغ ناچیزی را با حمایت فدراسیون و اداره کل ورزش و جوانان بگیریم تا بتوانیم نفرات به این رقابت ها را اعزام کنیم.
ظهر به استعدادها و پتانسیل های ناشناخته ورزشکاران ناشنوای استان اشاره می کند و می گوید: بدون بودجه کافی نمی شود ورزشکار را اعزام کرد و چنانچه حمایت های مالی صورت گیرد می توانیم در دیگر رشته های ورزشی نیز فعالیت داشته باشیم.
او می گوید: دادن آمارهای اشتباه برخی هیات های ورزشی نه تنها به رشد ورزش استان کمک نمیکند بلکه این امتیاز را نیز از ورزش سلب می کندو فعالیت ورزشکاران را با مشکل روبرو خواهد کرد.
او به واگذاری سالن ها به بخش خصوصی اشاره می کند و می گوید: با توجه به اینکه بخش خصوصی باید هزینه های خود را از طریق اجاره بها پوشش دهد و از آنجایی که هیات ورزش ناشنوایان قادر نیست با توجه به کمبود بودجه بهای سالن های ورزشی را بدهد بسیاری از این رشته ها از جمله والیبال تعطیل شده است.
دبیر هیات ورزش ناشنوایان استان تنیس روی میز را جزو رشته هایی می داند که با پشتکار ورزشکار می تواند کسب مقام کند. او می گوید: با استقبال خوبی که از ورزشکاران پس از بازگشت رقابت های قهرمانی کشور انجام شد انگیزه خاصی در مدال آوران بوجود آمده که با تلاش و درخشش در اردوی تیم ملی جواز حضور در مسابقات المپیک ترکیه که در مرداد ماه سال آینده برگزار می شود را کسب کنند.
